چرا خداوند رنگ آسمان را آبی قرار داد
امام صادق(ع) در روایتی به حکمت آبی بودن رنگ آسمان اشاره کرد.
به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) تسنیم نوشت: پویا اهل‌بیت(ع) به‌عنوان هادیان الهی از سوی خداوند متعال صاحب برترین فضیلت‌های علمی و معرفتی هستند و این مسأله را می‌توان به‌راحتی در مواجهات علمی این بزرگواران با اندیشمندان دورانشان فهمید ضمن اینکه خداوند در آیات متعدد قرآن به این موضوع تصریح دارد.
امام صادق(ع) خطاب به راوی فرمود «اگر خواستی علم صحیح را بیابی، نزد ما اهل بیت است. ما همان اهل ذکریم که خدای متعال فرمود: «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ؛ از اهل ذکر پرسش کنید، اگر نمی‌دانید». (نحل/43) نزدیک به همین بیان را امیرالمؤمنین(ع) در یکی از خطبه‌های خود به این ترتیب به مردم فرمود: «سَلونی قَبلَ اَن تَفقِدونی؛ از من بپرسید قبل از اینکه مرا از دست دهید»؛ جرأت بیان این کلام را جز اهل عترت(ع) نمی‌تواند داشته باشد، بنابراین این بزرگواران در اوج قله‌های علمی و معرفتی بودند که به‌واسطه خداوند به ایشان عطا شده بود تا جایی که به علم تمام موجودات و اشیاء و حکمت‌های نهفته در آنها واقف بودند. (توحید مفضل، ص127)
به‌عنوان نمونه امام صادق(ع) در روایتی درباره حکمت آبی بودن رنگ آسمان به مفضل فرمود: «در رنگ آسمان و حکمت و صواب تدبیر آن بنگر. این رنگ، مناسب‌ترین و بهترین رنگ براى تقویت نور دیدگان است، حتى پزشکان به کسى که دیدگانش آسیب دیده سفارش مىکنند که همواره در رنگ سبز مایل به تیره بنگرد. برخى از طبیبان حاذق به کسى که در بینایى او ضعفى به هم رسیده سفارش مىکنند که در ظرف سبزى که آکنده از آب باشد بنگرد.
بنگر که خداوند جلّ و علا چگونه آسمان را در این رنگ آفرید تا دیدگان را برباید و از دیدن همیشگى آن ضعفى در چشم پدید نیاید، پس آنچه حکیمان و دانایان با آزمایش و تجربه فراوان به آن رسیدهاند، در کار آفرینش وجود دارد تا اهل عبرت درس گیرند و ملحدان بیندیشند. خداى اینان را بکشد از جانب حق به کدام سوى مىگریزند؟ (سوره توبه، آیه 30)».
امام صادق(ع) خطاب به راوی فرمود «اگر خواستی علم صحیح را بیابی، نزد ما اهل بیت است. ما همان اهل ذکریم که خدای متعال فرمود: «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ؛ از اهل ذکر پرسش کنید، اگر نمی‌دانید». (نحل/43) نزدیک به همین بیان را امیرالمؤمنین(ع) در یکی از خطبه‌های خود به این ترتیب به مردم فرمود: «سَلونی قَبلَ اَن تَفقِدونی؛ از من بپرسید قبل از اینکه مرا از دست دهید»؛ جرأت بیان این کلام را جز اهل عترت(ع) نمی‌تواند داشته باشد، بنابراین این بزرگواران در اوج قله‌های علمی و معرفتی بودند که به‌واسطه خداوند به ایشان عطا شده بود تا جایی که به علم تمام موجودات و اشیاء و حکمت‌های نهفته در آنها واقف بودند. (توحید مفضل، ص127)
به‌عنوان نمونه امام صادق(ع) در روایتی درباره حکمت آبی بودن رنگ آسمان به مفضل فرمود: «در رنگ آسمان و حکمت و صواب تدبیر آن بنگر. این رنگ، مناسب‌ترین و بهترین رنگ براى تقویت نور دیدگان است، حتى پزشکان به کسى که دیدگانش آسیب دیده سفارش مىکنند که همواره در رنگ سبز مایل به تیره بنگرد. برخى از طبیبان حاذق به کسى که در بینایى او ضعفى به هم رسیده سفارش مىکنند که در ظرف سبزى که آکنده از آب باشد بنگرد.
بنگر که خداوند جلّ و علا چگونه آسمان را در این رنگ آفرید تا دیدگان را برباید و از دیدن همیشگى آن ضعفى در چشم پدید نیاید، پس آنچه حکیمان و دانایان با آزمایش و تجربه فراوان به آن رسیدهاند، در کار آفرینش وجود دارد تا اهل عبرت درس گیرند و ملحدان بیندیشند. خداى اینان را بکشد از جانب حق به کدام سوى مىگریزند؟ (سوره توبه، آیه 30)».
