فرق تقدیس و تسبیح/ کسی که دنیا قرآن و مسجد را ندید در قیامت اولیای الهی را نمی‌بیند
گروه حوزه‌های علمیه: مفسر قرآن کریم ضمن تبیین مقوله علم دینی گفت: هر آچه در مورد فعل و قول خدا و آفرینش و... بحث کند، علم دینی است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله العظمی جوادی آملی 27 دی در درس تفسیر خود گفت: بسم الله 114 بار نازل شده است که یکبار در سوره نمل است و سوره توبه نیز بدون بسم‌الله است ولی کسانی که معتقدهستند که بسم‌الله در هر بار نازل نشده است؛ بنابراین آن را روی آیه اول حساب می‌کنند و آیه جدا نمی‌دانند.
وی ادامه داد: عصاره هر سوره تبیین مفهوم بسم‌الله همان سوره است و خدا در هر سوره با اسم خاصی ظهور کرده است.
این مفسر قرآن تصریح کرد: خدای دارای اسم و وصف خوب نیست؛ بلکه دارای اسم و وصف بهتر است؛ زیرا اسماء حسنی گفته می‌شود که مونث احسن است.
آیت‌الله جوادی آملی اظهار کرد: در اوایل سوره بقره بیان شد که بین تسبیح و تقدیس فرق است؛ تسبیح یعنی خدا از هر عیبی منزه ولی تقدیس یعنی نه تنها از عیب منزه است بلکه از داشتن وصف و اسم خوب هم مبراست و دارای وصف واسم خوبتر است.
وی افزود: اگر بگوییم او عالم است این برای او نقص است؛ باید بگوییم او خالق علم و اعلم است و این حصر را داشته باشیم؛ زیرا اگر عالمی بهتر از این و قرآن و انبیاء ونظامی بهتر از این فرض می‌شد و خداوند انجام نمی‌داد یا ناشی از جهل، بخل و یا ضعف است که این هر سه باطل است.
این مفسر اظهار کرد: بر این اساس، نه عالمی، نه انبیایی، نه اولیایی و نه قرآنی بهتر از این وجود نداشته است که خدا آفریده است.
آیت‌الله جوادی آملی اظهار کرد: او عدل محض است و ظلم درباره خدا فرض ندارد؛ قرآن در مورد بهشت فرمود که در بهشت، نه لغوی و نه تاثیمی هست؛ در مورد خداوند نیز هم سبوح و هم قدوس است و همه عالم نیز آئینه او هستند.
وی با بیان اینکه قرآن، کافر را اعمی می‌داند گفت: کسی که از آسمان و زمین پی به وجود خدا نبرد نابیناست؛ نه اینکه در قیامت جهنم و کفار دیگر و سوخت و سوز را به خوبی نبیند؛ بلکه همه را به روشنی می‌بیند ولی این افراد همان طور که در دنیا زندگی کرده اند در ایجا نیز محشور شده‌اند.
این مفسر قرآن گفت: کافران بهشت و بهشتیان و اولیاء الهی را نمی‌بینند؛ زیرا در دنیا قرآن و مسجد و کلام عترت را ندیدند در قیامت نیز به هیچ وجه اولیاء الهی و بهشت را نمی‌بینند.
آیت‌الله جوادی آملی با اشاره به مقوله علم دینی تصریح کرد: علم دینی به معنای این نیست که دین ما را به علم دعوت می‌کند؛ این، تشویق دین به فرا گرفتن است؛ ولی تمایز علوم چون به تمایز موضوعات است اگر علمی، موضوعی اسم و فعل و قول و وصف خدا بود، علم آن، دینی است ولو اینکه استاد آن کافر باشد.
وی افزود: اگر کسی درباره زمین و آسمان و آفرینش بحث کند؛ علم دینی است و ما فیزیک و شیمی و نجوم و دریاشناسی و صحراشناسی غیر اسلامی نداریم. اگر تمایز علوم را به اساتید و شاگرد و مدرسه بدانیم بله این علوم، دینی نیست، ولی کسی که قرآن را مطالعه می کند، علم اسلامی را دارد ولو اینکه فرد محقق، کافر باشد.
وی تاکید کرد: محققان دانشگاهی غرق در دین هستند ولی گاهی توجه نمی‌کنند، غرق در توحیدند و باید متوجه باشند که در مورد توحید و فعل خدا بحث می‌کنند.
