هم‌آغوشی با قرآن برای عروج به آسمان
گروه اندیشه ــ سیدمجتبی حسینی با تأکید بر اینکه پیامبر(ص) به معراج رفت تا ما نیز به معراج برویم، با اشاره به فرازی از صحیفه سجادیه تصریح کرد: قرآن کریم ما را در آغوش می‌گیرد و به معراج می‌برد.
به گزارش ایکنا؛ سیدمجتبی حسینی در نخستین جلسه شرح صحیفه سجادیه در سال 98 که روز گذشته، 18 فروردین‌ماه در دبیرستان صدیقین برگزار شد به شرح و تبیین دعای چهل و دوم صحیفه پرداخت و اظهار کرد: حضرت در فراز هشتم دعا می‌فرمایند: «اللَّهُمَّ وَ كَمَا نَصَبْتَ بِهِ مُحَمَّداً عَلَماً لِلدَّلَالَةِ عَلَيْكَ، وَ أَنْهَجْتَ بِآلِهِ سُبُلَ الرِّضَا إِلَيْكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ وَسِيلَةً لَنَا إِلَى أَشْرَفِ مَنَازِلِ الْكَرَامَةِ وَ سُلَّماً نَعْرُجُ فِيهِ إِلَى مَحَلِّ السَّلَامَةِ، وَ سَبَباً نُجْزَى بِهِ النَّجَاةَ فِي عَرْصَةِ الْقِيَامَةِ، وَ ذَرِيعَةً نَقْدَمُ بِهَا عَلَى نَعِيمِ دَارِ الْمُقَامَةِ؛ بارالها همچنان که به سبب آن محمد را نشانه‌ای جهت هدایت به خود ساختی، و به آل آن جناب مسیر خشنودی خود را روشن نمودی، پس بر محمد و آلش درود فرست، و قرآن را برای ما وسیله رسیدن به والاترین منازل کرامت، و نردبان اوج گرفتن ما به محل سلامت، و سبب نجات یافتن ما در عرصه قیامت، و وسیله ورود ما بر نعمت‌های سرای اقامت بدی قرار ده».
وی افزود: این دعا درباره قرآن است ولی متأسفانه ما اساسا با قرآن بیگانه‌ایم! قرآن کریم وقتی می‌خواهد درباره روز قیامت صحبت کند به چه چیزی مثال می‌زند؟ به رویش بهارو از بین رفتن زمستان. در کدام کتاب درسی و سخنرانی ما قیامت را به شکوفایی بهار تشبیه کردیم؟ قرآن عمد دارد که وقتی ما می‌خواهیم از قیامت حرف بزنیم تناظری بین زمستان و بهار ایجاد کنیم. ما برای ترسیم قیامت هیچ وقت تناظر میان زمستان و رویش بهار ایجاد نکردیم. اگر این‌چنین باشد نگاه فرد به قیامت ترس‌آلود خواهد بود یا اینکه حالت انتظار دارد؟ طبق این توصیف، انسان سختی‌های دنیا را مانند سختی‌های زمستان می‌پندارد. همه افراد حس و حال خوبی که در بهار دست می‌دهد را تجربه کرده‌اند. این تصویری است که همه ما از بهار در ذهن داریم. نکته دوم اینکه درختی که در زمستان خشک است اگر امید به بهار نداشته باشد می‌میرد و نابود می‌شود. امید به رویش درخت را زنده نگه داشته است. قرآن هم می‌گوید قیامت همین است؛ یعنی اگر شما بتوانی امیدت را حفظ کنی در روز قیامت بهار می‌آید و شکوفا می‌شوید. ما تازه در قیامت شکوفا می‌شویم.
حسینی در ادامه به تبیین دعای امام سجاد(ع) پرداخت و اظهار کرد: حضرت می‌فرمایند: «وَ أَنْهَجْتَ بِآلِهِ سُبُلَ الرِّضَا إِلَيْكَ؛ به وسیله آل پیامبر مسیر خشنودی خود را روشن نمودی». در خصوص رضایت باید به دو جهت توجه کرد: یکی اینکه خدا از ما راضی باشد؛ دیگر اینکه ما از خدا راضی باشیم. اولین فایده رضایت ما از خدا این است که این رضایت برای ما آرامش می‌آورد. مسئله دیگر رضایت خدا از ماست. متأسفانه این موضوع در چک‌لیست ما قرار ندارد که ببینیم امروز خدا از ما راضی بوده یا خیر. آیا خداوند از امروز من راضی است؟ اتفاقا خداوند آسان‌گیر است. متأسفانه خدا را طوری به ما معرفی کردند که فکر می‌کنیم امکان ندارد رضایت او را جلب کنیم. خیر، اینگونه نیست. همین که شما بخواهی خوب باشی قدم اول را برداشته‌ای.
کارشناس معارف اسلامی در ادامه اظهار کرد: مقام رضایت انسان از خدا بیانگر جایگاه انسان است. در برخی روایات آمده است که خداوند از این بابت از انسان سوال می‌کند. مثلا در یک روایت آمده است روز قیامت خداوند شبیه به معتذر یعنی عذرخواه از انسان‌هایی که در دنیا دوران سختی را پشت سر گذاشته‌اند سوال می‌کند آیا از من راضی شدی؟ ما در جایگاهی قرار خواهیم گرفت که به فرموده قرآن کریم: «رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ؛ خدا از ايشان خشنود و آنها از او خشنودند» (مجادله/22). به فرموده امام سجاد(ع)، اهل بیت(ع) ما را به راه رضایت راهنمایی می‌کنند. حضرت در ادامه می‌فرمایند: «وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ وَسِيلَةً لَنَا إِلَى أَشْرَفِ مَنَازِلِ الْكَرَامَةِ»، یعنی ما را به شریف‌ترین منزل کرامت برسان. خدا قرآن را به ما داده است تا به اشرف منازل کرامت برسیم. اصلا این چیزها در تفکر ما نیست. اصلا ما دنبال کرامت نیستیم.
وی در ادامه گفت: ما قرآن را ضایع کردیم و حق آن را از بین بردیم. قرآن آمده است ما را به اشرف منازل کرامت برساند. حضرت در ادامه می‌فرمایند: «سُلَّماً نَعْرُجُ فِيهِ إِلَى مَحَلِّ السَّلَامَةِ»، یعنی قرآن مثل آسانسوری است که ما از طریق آن عروج می‌کنیم. ما یک معراج خاص داریم که معراج پیامبر(ص) است. پیامبر معراج رفت که امت به معراج بروند. معراج ما دو چیز است: یکی قرآن است. قرآن ما را در آغوش خود می‌گیرد و به بالا می‌برد. پیامبر(ص) سوار براق شد به معراج رفت اما قرآن ما را در آغوش می‌کشد و به معراج می‌برد. دومین چیزی که ما را به معراج می‌برد قبر امام حسین(ع) است. ما هنوز درباره امام حسین(ع) چیزی نمی‌دانیم. امام حسین(ع) از اسب افتاد تا ما بالا برویم. حضرت در ادامه می‌فرمایند: «سَبَباً نُجْزَى بِهِ النَّجَاةَ فِي عَرْصَةِ الْقِيَامَةِ، وَ ذَرِيعَةً نَقْدَمُ بِهَا عَلَى نَعِيمِ دَارِ الْمُقَامَةِ». قرآن سبب نعیم دارالمقامه است، پس نباید نعمات دارالمقامه را به خاطر لذات موقتی دنیا از دست داد.
انتهای پیام
