اختصاصی ایکنا
فیلم | حاج علی انسانی از «ادب و آداب مداحی» می‌گوید
حاج علی انسانی، پیر غلام اهل بیت(ع)، ارادت خود به حضرت اباعبدالله(ع) را در اوج نوجوانی و با سرودن شعر به خاندانش ابراز کرده است، اشعاری که حالا از تولدشان 60 سال می‌گذرد و شاعرش همچنان با عشق در وصف آل الله(ع) می‌گوید و می‌گریاند. با او و به انگیزه بازخوانی محور «ادب و آداب در مدح و مداحی» هم‌سخن شدیم. سخنانی که شاهراهش اخلاق حسینی بود و اثری از نام و نان به معنای امروزی در آن روشن نبود؛ بیانی که دلش قرص بود به معنای حقیقی. با ما همراه باشید.
آستان ارادت به ساحت اباعبدالله(ع) آستانی گسترده به برکت نامی سید شهیدان عالم است که پیر و جوان، مرد و زن، فقیر و غنی، نامی و بی نام و... نمی‌شناسد. در پهنای نورانی آن، هرکس به نوعی داوطلب ابراز ارادت به خاندان آل الله(ع) و اعظم مصیبت‌های دو عالم است. در این سفره سراسر نور «شعر، مدح، نوحه، روضه، مرثیه، سخن و ..» به واسطه حرمت قلم و عشقی که صاحب قلم بر امام حسین(ع) در دل دارد، از اهمیت بسزایی برخوردار است.
حال آنکه شاعران بزرگی در طول تاریخ، برای نوشاندن جرعه‌هایی مختصر از صحنه‌های عرفانی حماسه حسینی گفته‌اند و نوشته‌اند و این اشعار و مرثیه‌ها به نازِ نفس‌های گرمی که دل در گروی محبت اهل بیت(ع) و نوکری ارباب تشنه لب دو گیتی دوخته‌اند، برای من، برای تو و برای ما خوانده شده‌اند و عزای اشرف مخلوقات دو عالم را با اشک معرفت بر پهنه چهره عاشقان حسین(ع) شسته‌اند.
باری، شیعه امیرالمؤمنین علی(ع) برای اشک بر صاحب بالاترین مرتبه از «نفس مطمئنه» جایگاه رفیعی قائل است و در طول دوران‌های تاریک تا رسیدن به درگاه نورانی اباعبدالله(ع) این وظیفه سنگین _ اشک بر مصیبت ثارالله(ع) _ را به دست صاحبان سخن سپرده است.
روزهای پایانی ماه صفر و عزاداری برای مصیبت‌های همیشه زنده اهل بیت(ع) فرصت مغتنمی برای پرداختن به «ادب و آداب مدح، شعر و مداحی برای اباعبدالله(ع)» است. با این انگیزه و وسواس فراوان برای میزبانی سخن از اهل معنا و به عبارتی پیر غلامی خاندانش، راهی گفت‌وگو با یکی از اساتید پیشکسوت شعر و مداحی اهل بیت(ع) شدیم.
حاج علی انسانی برای ایرانیان که - سالی دو ماه و این دو ماه هر کجای تقویم که نشسته باشد - رخت عزا بر پسر فاطمه(س) بر تن می‌کشند، نامی بلند و آشناست. نامی که سخنش با تحقیق آمیخته است و برای اشک بر مصیبت خاندان خدا، به تاریخ و حدیث و روایات متوسل می‌شود. به دیگر سخن، او به حرمت و ادب و آداب خادمی حسین(ع) در عمل مؤمن است و می‌کوشد مدح خود را از آنچه غیرحقیقی است، بزداید.
استاد انسانی در این گفت‌وگو از نقش مدح و مداحی و شور و شعور در عزاداری‌های حسینی می‌گوید. او که صاحب کتاب‌های «گل و گلاب»، «چراغ صاعقه»، «از مدینه تا مدینه» و... در وصف اهل بیت(ع) است، ارادت خود به حضرت اباعبدالله(ع) را با غزلی از حضرت حافظ و اینگونه به منزل رساند: «ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید/ هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند.»
حاصل گفت‌وگوی ایکنا با حاج علی انسانی را با هم می‌بینیم:
گفت‌وگو از محسن مسجدجامعی
تصویر از حامد عبدلی
تدوین از زینب غفوریان
انتهای پیاممطالب مرتبط
