زندهیاد سعید کاظمیآشتیانی یکی از چهرههای درخشان علمی ایران به شمار میرود که با بنیانگذاری پژوهشکده رویان و توسعه دانش سلولهای بنیادی، سهم بزرگی در پیشرفت علمی کشور ایفا کرد. وی در نیمه دیماه سال ۱۳۸۴ بعد از سالها خدمت به جامعه علمی ایران با اینکه ۴۴ سال داشت، دیده از جهان فروبست. مقام معظم رهبری ایشان را یکی از فرزندان صالح انقلاب و از رویشهای مبارکی خواندند که آینده درخشان علمی در کشور را نوید میدهند.
ایکنا به مناسبت هجدهمین سالگرد درگذشت سعید کاظمیآشتیانی سلسله گفتوگوهایی با دوستان، همکاران زندهیاد و مسئولان جهاددانشگاهی انجام داده است. در چهاردهمین گفتوگو به سراغ به سراغ محمدرضا واعظمهدوی، پزشک و عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد رفتیم. در ادامه مشروح این گفتوگو را میخوانید.
ایکنا - زندهیاد کاظمیآشتیانی را چه میزان میشناسید و چگونه با ایشان آشنا شدید؟
من با دکتر کاظمیآشتیانی از سالهای 1366 در ابتدای حضور ایشان در جهاددانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی ایران آشنا شدم. ایشان خیلی تلاش کردند تا روحیه جهادی را داخل بافت دانشگاهی ترویج کنند تا تحقیق و پژوهش با نگاه جهادی در دانشگاهها رشد و گسترش یابد و فعالیتهای کاربردی و علمی را ترویج کنند. جهاددانشگاهی در این زمینهها نقش پررنگی داشت. جهاددانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی ایران که یکی از فعالترینها در این حوزه بود و زندهیاد کاظمیآشتیانی به همراه چند نفر از افراد آن را پایهگذاری کردند.
ایشان از همان ابتدا به سراغ خلأهای مشخص علمی در کشور رفت و روی تولیدمثل و فناوری سلولهای بنیادی تمرکز کرد. با توجه به اینکه گامهای اولیه این موضوع در مرکزی در استان یزد انجام شده بود، در دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز بر این موضوع متمرکز شدند. من در آن زمان در دفتر نخستوزیری مشاور علوم پزشکی بودم؛ دکتر کاظمیآشتیانی پروپوزال خود را برای راهاندازی این مرکز تقدیم و بعضی از نیازهای خود را برای راهاندازی اعلام کردند که از سوی نخستوزیر وقت دستور داده شد تا پیگیری شود. روحیه با پشتکار دکتر کاظمیآشتیانی سبب شد تا با طرح ایشان موافقت و اعتباری برای راهاندازی این مرکز در نظر گرفته شود و تجهیزات و لوازم مورد نیاز وارد شود.
ایکنا - بارزترین ویژگی زندهیاد کاظمیآشتیانی چه بود؟
دکتر کاظمیآشتیانی جزو کسانی بود که وقتی سنگ بنای مرکز ناباروری را گذاشت، با پیگیری و پشتکار بسیار زیاد این موضوع را دنبال کرد. ایشان در مواجهه با موانع و مشکلات ناامید نمیشد و با خوشرویی کارها را پیش میبرد. او به نیازهای کشور توجه داشت و افقها و اهداف خود را مدام گسترش میداد. ایشان سعی کرد علم کشور در حوزه ناباروری را به مرزهای دانش جهانی برساند. این اعتماد به نفس منجر شد تا بتوانیم در این حوزه بدرخشیم، حرف جدیدی در دنیا داشته باشیم و با کشورهای خارجی رقابت کنیم.
وی سنگ بنایی را پایهگذاری کرد که حتی بعد از درگذشت خودش نیز پیشرفتهای آن ادامه دارد و اکنون نیز مرکز ناباروری و پژوهشگاه رویان یکی از مراکز معتبر علمی در کشور و در سطح جهانی است. این اتفاق نشان دهنده این است که اگر بنیان کاری درست نهاده شود و با اهتمام و پشتکار کار کند، میتواند به موفقیتهای بزرگی دست یابد. روحیات دکتر کاظمیآشتیانی برای الهام بخشیدن به جوانان امروز بسیار اهمیت دارد.
در هفته پژوهش که یادی از علم و پژوهش در سطوح مختلف مطرح میشود با دلسردیهایی هم مواجه هستیم که با نگاه کردن به عملکرد افرادی مثل دکتر کاظمیآشتیانی، دلسردیها از بین میرود و نشان میدهد که اگر انسانها اراده و عزم داشته باشند میتوانند کارهای بزرگی انجام دهند.
آقای کاظمیآشتیانی در شرایطی کارهای بزرگ را شروع کرد که امکانات کشور به مراتب بسیار کمتر از امروز بود و زیرساختهای علمی امروز در آن زمان وجود نداشت. کشور امروز از نظر علم، دانش و تکنولوژی بسیار پیشرفت کرده است؛ بنابراین امکان پا گذاشتن جای پای دکتر کاظمیآشتیانی و شخصیتهایی مثل ایشان برای جوانان وجود دارد.
ایکنا - در رابطه با نحوه مدیریت زندهیاد کاظمیآشتیانی توضیح بفرمایید.
در سالهای اول انقلاب فرد محوری کمتر مطرح بود و بیشتر افراد گروهی کار میکردند. گروهی که در دانشگاه علوم پزشکی ایران جهاددانشگاهی را پایهگذاری کردند و به موضوع ناباروری پرداختند، واقعاً افراد صادق و پایکاری بودند. دکتر کاظمیآشتیانی هم عضوی از این گروه بود و قدر همگروهیهای خود را میدانست و تکروی نمیکرد. ایشان فرد سطح بالایی بود و با افراد سطح بالا از منظر مدیریتی و علمی کار میکرد. این موضوع یکی از رمزهای مهم موفقیت ایشان بود.
هیچ کدام از دانشمندان بزرگ جهانی فاقد پشتکار نبودند. پشتکار میراث دکتر کاظمیآشتیانی است. ایشان از هیچ چیزی ناامید نمیشد و میگشت و راه حل موانع را پیدا میکرد. بنبست برای او معنا نداشت و همیشه راه میانبر و جایگزین را پیدا میکرد.
انتهای پیام