پیاده‌روی کربلا با اطعام فقرا کامل می‌شود/ مروری بر زندگی جابر بن عبدالله

به گزارش ایکنا؛ حجت‌الاسلام والمسلمین محمد سروش‌محلاتی، از پژوهشگران برجسته حوزه دین در مراسم سوگواری اربعین حسینی(ع) که صبح امروز 27 مهرماه برگزار شد به بیان توضیحاتی در زمینه شخصیت جابر بن عبدالله انصاری پرداخت و بیان کرد: جابر یکی از شخصیت‌های برجسته در بین اصحاب پیامبر(ص) است. از اول کسانی است که با پیامبر(ص) بیعت کرد و در اکثر جنگ‌های ایشان حضور داشته است. خود او می‌گوید رسول خدا(ص) در بیست و یک غزوه حضور یافت و از این بیست و یک جنگ، هجده جنگ را در رکاب پیامبر(ص) بوده‌ام. وقتی که جزء اصحاب پیامبر(ص) قرار گرفت، جوان بود و یکی از ویژگی‌های او این است که او فرزند شهید است. پدرش عبدالله انصاری در جنگ احد شهید شد. در برخی از تواریخ است که خود او نیز می‌خواست در بدر و احد شرکت کند، اما پدرش به او اجازه نداد و گفت سرپرستی خانواده بر عهده تو است.

وی در ادامه افزود: اما پس از اینکه پدر در احد شهید شد، تعبیری که در منابع تاریخی وجود دارد این است که در این زمان هرگز پیامبر(ص) را در هیچ جنگی رها نکرد. پیوسته با پیامبر(ص) ملازمت داشت که باید روی این نکات تأمل کرد و با برخی از سنت‌ها و روش‌هایی که ما داریم مقایسه کرد. اینکه وقتی کسی پدرش شهید می‌شود، خودش به عنوان معاف از میدان جنگ تلقی شود روشی است که ما ابداع کرده‌ایم، و الا در سنت نبوی چنین امتیاز و تفاوتی بین افراد نبوده است.

رسول خدا(ص) بیست و پنج بار در حق جابر طلب مغفرت کرد

سروش محلاتی تصریح کرد: یک تعبیر دیگر این است که فرمود رسول خدا(ص) بیست و پنج بار در حق جابر طلب مغفرت و برای او استغفار کرده‌اند و استغفار پیامبر(ص) نیز رد نمی‌شود. ایشان زمان حضرت علی(ع) نیز همراهی حضرت را می‌کرد. غیر از این جنبه‌های حضور در میدان‌های جنگ، جنبه‌های دیگر زندگی جابر نیز برای ما قابل توجه است. یک جنبه خانوادگی آن اینطور است که یک روز پیامبر(ص) از او پرسیدند که آیا ازدواج کرده‌ای؟ گفت بله ای رسول خدا. سؤال دوم این بود که با باکره ازدواج کردی یا بیوه زن؟ عرض کرد من با یک بیوه زن ازدواج کرده‌ام.

وی در ادامه افزود: در مورد یک جوانی که برای اولین بار ازدواج می‌کند و تشکیل خانواده می‌دهد این سوال پیش می‌آید که چرا اینطور انتخاب کرده است؟ پیامبر(ص) فرمودند که برای تو که جوان هستی، فرد باکره مناسب‌تر بود. پاسخی که جابر دارد این است که عرض کرد پدرم که در احد شهید شد، هفت دختر بچه در خانه داشتیم. مرد این خانواده من بودم. من باید یک کسی را به این خانواده بیاورم که پختگی لازم برای اداره این خانه و زندگی را داشته باشد و بتواند با این بچه‌ها کنار آید و فکر کردم که پیدا کردن یک زن با تجربه به نفع خانواده و خودم است.

جابر دوست داشت برای رسیدگی به فقرا خودش گام بردارد

سروش محلاتی تصریح کرد: پیامبر(ص) فرمودند کار درستی انجام داده‌ای و این عمل جابر نشان از عقل اجتماعی بالای او می‌دهد که لازم است وقتی می‌گوییم جابر، ببینیم که او چه کسی بوده است. یک نکته دیگر در مورد جابر این است که در تاریخ است که برخی به دیدن جابر آمدند که این ملاقات در سال‌های آخر عمر بود که او نابینا شده بود. راوی می‌گوید وقتی به خانه او رفتیم، دیدیم که یک طناب به سقف آویزان است. یک تعدادی قرص نان نیز کنار دست جابر است. از جابر پرسیدم که این ریسمان و طنابی که به سقف آویخته است چه فلسفه‌ای دارد؟ گفت گاهی صدای فقرا را می‌شنوم که اینها به دنبال غذا هستند. من از طریق این طناب و ریسمانی که آویخته‌ام، دستم را به آن می‌گیرم و قرص نان را برمی‌دارم و به اینها می‌دهم و مجدد این طناب را می‌گیرم و طناب من را به اتاقم هدایت می‌کند. اینها گفتند که اجازه بدهید ما این کار را بکنیم. جابر گفت دوست دارم برای رسیدگی به فقرا خودم قدم بردارم.

دو راهپیمایی توامان جابر

وی در ادامه افزود: آنهایی که به زیارت امام حسین(ع) می‌روند باید بدانند آن جابری که پیاده به زیارت امام حسین(ع) رفت، این پیاده‌روی را نیز دارد. اگر آنجا نابینا بود و دستش را به عطیه داد و گفت من را ببر تا پس از مسافت طولانی به کربلا برسد، یک امتیاز است، اما آن امتیاز با این پیاده‌روی دوم که برای اطعام فقرا است تکمیل می‌شود. بنابراین جابر این دو راهپیمایی را به صورت توامان دارد.

سروش محلاتی تصریح کرد: وای به حال آن امتی که یک پیاده‌روی را بگیرد و سال به سال آمار مشی و پیاده‌روی‌اش بالا برود اما متأسفانه آن پیاده‌روی دیگر را رها کند و آن وقت مطالعه کنید که در آمارهای مختلف گفته شود که از یکسو زائران امام حسین(ع) بیشتر می‌شوند و از سوی دیگر سال به سال آمار فقرا افزایش پیدا می‌کند. معلوم می‌شود این پیاده‌روی یکجانبه است. اگر این مشی بتواند در زندگی ما مؤثر باشد، قاعده‌اش این است که هر مقدار از یک طرف پیاده‌روی برای امام حسین(ع) بیشتر می‌شود، رسیدگی به فقرا نیز بیشتر شود.