برگزاری مراسم «دوختن کیسه مراد» در سمنان
در باور برخی اهالی، قرآن در شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان، نازل شد و بر این اساس برخی تا پاسی از شب به احیا و شب زنده‌داری در مساجد می‌پردازند. کیسه‌دوزی از رسوم باستانی در شهرستان شاهرود به شمار می رود و سال‌های سال است که در این شهرستان رواج دارد که در این راستا بانوانی در منزل این کیسه را می‌دوزند.
به گزارش ایکنا از سمنان، به نقل از روابط عمومی میراث فرهنگی و گردشگری استان، بیست و هفتمین روز از ماه مبارک رمضان مصادف با کشته شدن قاتل ملعون حضرت علی(ع) و در باوری دیگر از لیالی قدر است و این آئینی بین زنان شاهرودی است که معتقدند می‌توان در این روز از خدای منان حاجت گرفت.
فرصتی برای دوختن کیسه مراد است کیسه‌ای که نمادی از رمضان، ماه برکت، رحمت و مغفرت است و در پی آن روح انسان آلایش و غبار ناپاکی ها زدوده می‌شود جایی که انسان می‌تواند از خدای خود که بالاترین قدرت را در دست دارد بخواهد تا او را به آرزوهای دست نیافتنی برساند.
این آئین سنتی بیش از سه قرن قدمت دارد و در دامغان نیز طرفداران بسیاری دارد و به دنبال ثبت ملی آن هستیم. چرا در زمره آداب فولکرولیک مردم شرق استان سمنان و یا کهن دیار قومس است.
آیین دوختن کیسه مراد قدمت ۳۰۰ ساله در استان سمنان دارد و هر سال در دهه آخر ماه مبارک رمضان انجام می‌شود، به این ترتیب که دختران و زنان دیار دارالمرحمه روز بیست و هفتم ماه مباک رمضان با دوختن کیسه مراد، اجابت دعای خود را از خداوند مهربان طلب می‌کنند.
در آیین دوختن کیسه مراد زنان و دختران بین ۲ نماز ظهر و عصر روز بیست و هفتم ماه رمضان کیسه‌ای کوچک دوخته و برای برآورده شدن حاجات خود سکه یا پولی درون آن می‌اندازند و تا سال آینده نزد خود نگه می‌دارند.
آیین دوختن کیسه مراد بیشتر بین مردمان شهرستان های شاهرود و دامغان مرسوم است و به‌طور معمول این آیین در مسجد جامع و برخی دیگر از مساجد قدیمی شهر شاهرود و همزمان با قصاص ابن ملجم مرادی قاتل امیرالمومنین امام علی(ع) انجام می‌شود.
در شهر صد دروازه دامغان زنان و دختران حاجت‌مند پس از دوختن کیسه مراد دو رکعت نماز حاجت به امید برآورده شدن نیاز خود می‌خوانند و معتقدند که خداوند در این روز عزیز، هیچ بنده‌ای را بی‌بهره نمی‌گذارد و کسانی که در سال‌های قبل با دوختن کیسه مراد به آرزوهای خود رسیده‌اند، مقداری نخ و سوزن با خود به مسجد می‌آورند و برخی مبلغی پول به نیت تشرف به اماکن متبرکه بین دیگر زنان حاضر در مسجد تقسیم می‌کنند و اگر بانویی امکان حضور در مسجد را نداشته باشد، دوخت کیسه مراد را به دیگر نمازگزاران می‌سپارد تا از سوی او این آیین را به جا آورند.
گفتنی است در باور برخی اهالی، نزول قرآن در شب ۲۷ ماه رمضان بوده و بر این اساس برخی افراد تا پاسی از شب به احیاء و شب زنده‌داری در مساجد می‌پردازند. زنان سمنانی، گرمساری و دامغانی نیز مانند شاهرود و مجن در این روز برای پاس داشتن مقام این شب به دست و پای خود حنا می‌بندند و حتی برخی زنان در این روز گوش دختران خود را سوراخ کرده و برای آن‌ها گوشواره می‌خرند.
مردم دیار دارالمرحمه هر ساله با برگزاری آیین‌های مختلف دیگر در ماه مبارک رمضان نظیر پروارکشان، شوخوانی و قندشکنی جلوه خاصی به این ماه معنوی می‌بخشند. مردم استان سمنان هر ساله در ماه مبارک رمضان با برگزاری آیین‌های ویژه سنتی، کمک به یتیمان، انفاق و بخششش را به خود گوشزد می‌کنند.
این آیین‌ها ریشه در میراث فرهنگی و نشان از هویت و اصالت مردم یک منطقه است و به‌واسطه قدمتی که دارد همواره در کانون احترام و توجه قرار دارد.
همچنین مردم دیار دارالمرحمه به رعایت اخلاق و توجه به معنویات و مذهبی بودن شهره هستند. شلوغی و هیاهوی شهر در ماه میهمانی خداوند گره خورده به ربنای نزدیک به افطار است که از گوش و کنار شهر از دور و نزدیک از بلندگوهای مسجدها به گوش می‌رسد، جالب است لحظه‌ای بعد از طنین‌اندازشدن اذان در گوش شهر دیگر نشانی از هیاهو در خیابان‌های شلوغ شهر نیست گویی تا دقایقی قبل خبری از شلوغی نبود و سکوت پر از معنا شهر را فرا می‌گیرد.
