بال‌بال فرشتگان بر فراز تنهایی
تابلوها از تنهایی انسان‌های بی‌مانند می‌گویند، از تنهایان غرق در خون، غرق در حُزن؛ حزنی که گویی بر بوم پاشیده شده است.
به گزارش ایکنا، «دوست و برادر عزیز و هنرمند متعهدم حسن‌آقای عزیز» این جمله آغازین در کنار تصویر سردار سلیمانی اولین چیزی است که با ورود به فرهنگسرای نیاوران نظرها را جلب می‌کند. نه در مراسم افتتاحیه و نه در صحبت‌های حسن روح‌الامینی؛ نقاش نمایشگاه «آل علی(ع)» گفته نشده که این نمایشگاه به یاد شهید سلیمانی است، اما قرار گرفتن همین نوشته در ورودی این نمایشگاه و زمان برگزاری آن، حکایتی دیگر دارد از یک ارتباط دوسویه عمیق.
«بسمه‌تعالی
دوست و برادر عزیز و هنرمند متعهدم حسن‌آقای عزیز؛
آن‌چه از هنر خدادادیِ جنابعالی در ترسیم مصائب اهل بیت(ع)، مشاهده کردم، هریک فراز از چند منبر عالم برجسته و بااخلاص بود.
برادر بزرگوارم؛ این هدیه الهی را همانند خون‌ها و دست‌ها و سرها و پاهایی که در این راه قلم شد، وقف این راه کن و خط و راهی را برای دیگر متعهدین و توانمندان ترسیم بفرما.
از خداوند منان خواهانم به این دستان بابرکت، توانمندیِ بیش از پیش و قلب و دل شما را در این راه منورتر بگرداند. برادرت قاسم سلیمانی». (متن دست‌نوشته سردار سلیمانی برای حسن روح‌الامینی).
نمایشگاه نقاشی حسن روح‌الامینی با عنوان «آل علی» شامل 14 اثر با محور حوادث دینی در فرهنگسرای نیاوران به مدت دو هفته به نمایش عموم درآمده است. استقبال از مراسم افتتاحیه این نمایشگاه به حدی بالا بود که خود صاحب آثار نیز تعجب کرد و امروز با گذشت هشت روز از برپایی آن، فرهنگسرای نیاوران همچنان شلوغ است اما شلوغی نمایشگاه هم چیزی از تنهایی سوژه‌های نقاشی آن کم نمی‌کند.
چندین اثر در ابعاد بزرگ و با تکنیک رنگ روغن کار شده و بقیه آثار در قالب چاپ دستی با امضای هنرمند ارائه شده‌اند.
اولین نقاشی تصویر حضرت عباس(ع) است؛ بدون دست، تنها در محاصره تیغ‌ها، تیرها، شمشیرها و نیزه‌ها و شاید انسان‌ها. خلاف بسیاری از تصاویر و نقاشی‌ها چهره حضرت عباس(ع) نورانی نیست بلکه بخشی از پارچه کلاهخود صورتشان را پوشانده و این حس عمیق که ممکن است همین حالا پارچه کنار برود و بتوانی چهره پرچمدار را ببینی تداعی می‌شود.
طرحی با عنوان «ابد والله قسم به خداوند هرگز هرگز»؛ تصویری از معراج حضرت رسول(ص) در حالی که سوار بر اسب از ماه، آسمان و تمام بال‌های فرشتگان فراتر رفته و به معراج رسیده‌اند. نقاشی به نحوی کشیده شده که گویی بال‌های فرشتگان بر آسمان ریخته و توان بالاتر رفتن و رسیدن به جایگاه حضرت رسول(ص) را ندارند و البته تابلوی اصحاب کساء که پنج تن زیر یک عبا نشسته‌اند. خط افق همانجاست و گویی آسمان و همه فرشته‌ها بر آن عبا هر لحظه نازل می‌شوند.
امام صادق (ع) فرموده‌اند: «هنگامی که هلال ماه محرم دمیده می‌شود ملائکه پیراهن امام حسین علیه‌السلام را آویزان می‌کنند در حالیکه پاره‌پاره شده از ضربه‌های شمشیر و آغشته به خون است… ما و شیعیانمان این پیراهن را با چشم بصیرت و نه بصر می‌بینیم پس اشک‌های ما سرازیر می‌شود» و اینجا تابلوی پیراهن پاره پاره امام حسین(ع) است که از عرش آویخته شده است.
بال فرشته‌ها و نه خود فرشته‌ها در آثار برجسته هستند. در آثار استاد فرشچیان همیشه چهره فرشته‌ها در حالی که مشخص نیست زنند یا مرد وجود دارد و البته تأکید استاد فرشچیان هم بر نشان دادن همین جلوه از فرشتگان است اما در آثار این نمایشگاه تمرکز بر نشان دادن بال فرشتگان است نه تصویر چهره آنها.
موضوعات نقاشی‌ها از قلب وقایع تاریخی استخراج شده؛ وقایعی که شاید برخی از آنها برای اولین بار است که به شکل نقاشی و تصویر درآمده است. در تمام تصاویر چهره ائمه(ع) نورانی یا با جنبه‌هایی فرازمینی به تصویر کشیده نشده بلکه با هنرمندی جالبی چهره‌ها پوشانده شده است. مثلاً در تابلوی از جا کندن در قلعه خیبر، این بازوی قدرتمند حضرت علی(ع) است که جلوی صورت ایشان را گرفته یا بخشی از لباس روی صورت افتاده است و این حس را القا می‌کند که هر لحظه ممکن است آن دست یا آن پارچه کنار برود و تو بتوانی چهره را ببینی. اما همه شخصیت‌های مثبت آثار ارائه شده در این نمایشگاه تنها هستند.
و تابلوی «سپاه خیمه‌های بی‌سپاه» که باز هم از تنهایی انسان‌های بی‌مانند می‌گوید و اثر بی‌نظیر «بَعد عباس» که تصویر دو اسب با یک سوار است غرق در خون، غرق در حُزن؛ حزنی که گویی بر بوم پاشیده شده است. حالتی از غم، گریه، اسباب‌ها و سواری تنها و زخمی و سر حسین در تشت خون و باز هم تنهای تنها. (تابلویی با عنوان رأس‌الحسین)
و بچه‌هایی که در سالن نمایشگاه می‌دوند و پای هر تابلو می‌ایستند و تلاش می‌کنند نقاشی‌ها را کشف کنند. فهمیده است که «آهان این حضرت علیه(ع) که جای حضرت محمد(ص) خوابید تا حضرت رو نکشند». ده سال بیشتر ندارد. دست دوستش را می‌کشد و می‌گوید: «بیا اینم خیلی عالیه»؛ نقاشی بَعد را نشان می‌دهد.
تابلوی علی (ع) در کوچه‌های کوفه؛ تنهای تنها. نقاشی این حس را القا می‌کند که اگر به تصویر نزدیک‌تر شویم می‌توانیم چهره علی(ع) را ببینیم. نقاشی محو است؛ ماه در آسمان پشت سر و علی(ع) در زمین و این احساس را داری که کدامیک ماه واقعی است؟ کدامیک تنهاتر است؟
و باز هم علی تنهاست (نقاشی نَفس رسول) زیر هجوم دشمن و نیزه‌هایی که بر بالای سر علیِ خفته بر بالین حضرت رسول(ص) هر آن میل فرو رفتن دارند و آرامشی که در صورت پوشانده شده حضرت در رختخواب نبی می‌توان دید و صورت با دست پوشانده شده است.
تابلوی وداع محوترین تابلوی این مجموعه است، فقط هاله‌ای از چادر حضرت زینب(س) که آنسوی اسب ایستاده در تابلو مشخص است و امام حسینی که خم شده به سوی دیگر تابلو که دیده نمی‌شود. انگار از پشت چشم‌های اشکبار به این صحنه نگاه و بعد با همان اشک، به تصویر کشیده شده است.
«جُون» تنها نقاشی است که در آن دو شخصیت مثبت به وضوح در کنار هم هستند. (جون بن حوی غلام ابوذرغفاری بود که در کربلا شهید شد. او از کسانی است که پس از شهادتش، امام حسین(ع) بر بالینش آمد و برایش دعا کرد). نقاشی که این شعر را به یاد می‌آورد: «کار جنون ما به تماشا کشیده است/ یعنی تو هم بیا که تماشای ما کنی».
اگر چه تعداد آثار کم است اما به اندازه کافی بیننده را از لذت دیدن سیراب می‌کند. حسن روح‌الامینی در مورد این نمایشگاه گفته است: «این نمایشگاه محصول دو سال فعالیت مستمر من است که آثار آن نه با تاکید بر کیفیت هنری بلکه با هدف توسل و تبلیغ خلق شده‌اند».
یادآوری می‌شود نمایش این آثار که از روز 12 دی ماه در فرهنگسرای نیاوران آغاز شده به مدت دو هفته ادامه خواهد داشت. علاقه‌مندان تا 26 دی ماه فرصت دارند در روزهای عادی از ساعت 10 تا 18 و در روزهای تعطیل از ساعت 14 تا 18 از این نمایشگاه بازدید کنند.
انتهای پیام
