بررسی جایگاه حواریون در قرآن در ماهنامه «معرفت»
کد خبر: 3948726
تاریخ انتشار : ۳۰ دی ۱۳۹۹ - ۱۸:۴۶

بررسی جایگاه حواریون در قرآن در ماهنامه «معرفت»

دویست و هفتاد و ششمین شماره ماهنامه علمی ترویجی «معرفت» به صاحب‌امتیازی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) منتشر شد.

به گزارش ایکنا، دویست و هفتاد و ششمین شماره ماهنامه علمی ترویجی «معرفت» به صاحب‌امتیازی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) منتشر شد.

عناوین مقالات این شماره بدین قرار است: «اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام محمد باقر(ع)»، «جایگاه حواریون در قرآن»، «بررسی تطبیقی وعده‌های الهی در قرآن کریم و کتب تواریخ ایام»، «بررسی سهولت و صعوبت نماز در اسلام و یهودیت»، «نقش شیطان در جهان از دیدگاه قرآن و عهدین»، «نقد و بررسی آموزه نجات مسیحی از منظر حد نصاب ایمان توحیدی با تأکید بر آراء علامه طباطبائی و آیت‌الله مصباح»، «شرایط عامل اخلاقی از منظر امامیه و آئین کاتولیک»، «تحلیل نظریه زبانی علامه طباطبائی در باب زبان دین»، «بررسی فرایند مدرن‌سازی معنویت در ادیان مدرن (مطالعه موردی: جایگزین‌های معنویت در شیطان‌گرایی مدرن)».

جایگاه حواریون در قرآن

در چکیده مقاله «جایگاه حواریون در قرآن» می‌خوانیم: «قرآن کریم از یک‌سو حواریون را انصارالله و دارای ایمان بالا معرفی کرده و از سوی دیگر، از ظاهر برخی آیات تردید در ایمان حواریون استشمام می‌شود. هدف از این پژوهش تبیین دیدگاه قرآن درباره حواریون است که با روش تحلیلی و با استفاده از تفاسیر معتبر، به‌ویژه تفسیر المیزان به این مهم پرداخته است. قرآن به ایمان بالای حواریون و یاری دین خدا از سوی آنان اشاره کرده است. اما آنچه مفسران را به تفکر واداشته تبیین و تفسیر چهار آیه‌ای است که در سورة «مائده» به درخواست حواریون بر نزول مائده پرداخته که نوع درخواست حواریون باعث ایجاد سؤالات مهمی درباره جایگاه حواریون شده است. وجه جمع این آیات با آیات دیگر مربوط به حواریون این است که اصل درخواست مائده مورد سرزنش نبوده، بلکه کیفیت پرسش و خصوصیت الفاظ به‌کاررفته در آن مورد نقد واقع شده که حضرت عیسی‌ علیه السلام نیز با تصحیح الفاظ آنان، همان را از خداوند درخواست کرده و پروردگار متعال نیز درخواست آنان را اجابت کرد.»

بررسی تطبیقی وعده‌های الهی در قرآن کریم

در طلیعه مقاله «بررسی تطبیقی وعده‌های الهی در قرآن کریم وکتب تواریخ ایام» آمده است: ««وعد» به‌‌طورکلی یعنی وعده دادن برای انجام کاری در زمان یا مکان مشخص در آینده که خیر آن را وعده و شر آن را وعید می‌نامند. طبق مباحث کلامی و آیات مختلف قرآن کریم می‌دانیم که خداوند هرگاه وعده‌ای می‌دهد همیشه طبق آن عمل می‌کند و وعده‌های او تخلف‌ناپذیر است. یکی از روش‌های تشویق مخاطبان برای اطاعت از اوامر و ترک نواهی موضوع وعدۀ الهی است. این پژوهش با رویکرد تطبیقی ـ تحلیلی به بررسی وعده الهی در قرآن و کتب تواریخ ایام پرداخته است؛ وعده‌هایی که خداوند به حضرت داوود علیه السلام و سلیمان علیه السلام می‌دهد و به این نکات دست یافته که آنچه خداوند به حضرت داوود علیه السلام وعده داده بود طبق فرمایش قرآن محقق گشته است؛ اما درباره تحقق یافتن وعدة حضرت سلیمان† قرآن آن را اشاره نکرده است؛ ولی طبق گواهی تاریخ به دست می‌آید که آن نیز محقق شده است.»

انتهای پیام
captcha