مهمترین فلسفه روزه‌داری، توفیق معرفت به مقام طاعت و بندگی
یک پژوهشگر علوم دینی معتقد است فلسفه روزه‌داری شناخت خدا و توفیق معرفت به مقام طاعت وبندگی است که در واقع ماه ضیافت الهی بستر مناسبی است برای عشق‌ورزی به درگاه خدا با افزایش معرفت به مقام خدا و این اثر از طریق درک رافت خداوند حاصل می‌شود.
وجیهه اشرفی، پژوهشگر دینی به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان در خصوص فلسفه روزه‌داری یادداشتی در اختیار ایکنا قرار داده که در ادامه می‌خوانیم:
فلسفه روزه‌داری شناخت خدا و توفیق معرفت به مقام طاعت وبندگی است که در واقع ماه ضیافت الهی بستر مناسبی است برای عشق‌ورزی به درگاه خدا با افزایش معرفت به مقام خدا واین اثر ازطریق درک رافت خداوند حاصل می‌شود.
برای درک مقام عبادت خداوند الگو برای ما قرارداده وجود مقدس اهل‌بیت (ع) بهترین چراغ هدایت ما هستند که بر این اساس در این ماه استفاده ازادعیه آنان خیلی سفارش شده چون به حقیقت آنها به شایستگی به این مقام راه یافته‌اند.
حضرت محمد (ص) حدیثی در خصوص عبادت دارند که می‌فرمایند: « أَفْضَلُ اَلنَّاسِ مَنْ عَشِقَ اَلْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا فَهُوَ لاَ يُبَالِي عَلَى مَا أَصْبَحَ مِنَ اَلدُّنْيَا عَلَى عُسْرٍ أَمْ عَلَى يُسْرٍ» بهترين مردم كسى است كه عاشق عبادت شود، با عبادت دست بگردن شود و آن را از دل دوست دارد و با تن خود انجام دهد و براى آن فارغ شود (بكار ديگر دل مشغول ندارد) چنين شخصى باك ندارد كه زندگى دنيايش بسختى گذارد يا به آسانى.
یعنی فقط او باشد و خدایش و همه فکر و توجهش خدا باشد پس عبادت فقط یک ذکر قلب به تنهایی نیست نوعی ارتباط براساس معرفت وعشق به خداست، تا جایی که همه چیز را برای خدا بخواهد و تمام توجهش بخدا باشد.
امام سجاد (ع) نیز در دعای ابوحمزه ثمالی می‌فرمایند: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أُنَادِیهِ کُلَّمَا شِئْتُ لِحَاجَتِی وَ أَخْلُو بِهِ حَیْثُ شِئْتُ لِسِرِّی بِغَیْرِ شَفِیعٍ فَیَقْضِی لِی حَاجَتِی وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لا أَدْعُو غَیْرَهُ وَ لَوْ دَعَوْتُ غَیْرَهُ لَمْ یَسْتَجِبْ لِی دُعَائِی؛ سپاس خدای را که هرگاه خواهم برای رفع حاجتم صدایش کنم، و هرجا که خواهم برای راز و نیاز با او بیپرده خلوت کنم و او حاجتم را برآورد، سپاس خدای را که غیر او را نمیخوانم،که اگر غیر او را میخواندم دعایم را مستجاب نمیکرد».
در این دعا امام امید به خدا را تقویت می‌کند و این راهگشاست خصوصا در زمانی که ما زندگی می‌کنیم امید ضرورت دارد.
اصولا فلسفه روزه‌داری بطور خاص و هر عمل عبادی بطور عام توسعه و برقراری حاکمیت الهی و اجرای قانون خداست یعتی فراهم آمدن زمینه مناسب به استناد ۵۶ سوره نور و سایر آیات در این زمینه که توحید در کل عالم تجلی حقیقی خودش در دنیا بیابد و بشر به هدفی که شایسته بود دست یابد.
همچنانکه در دعای افتتاح می‌خوانیم «اللهم انا نرغب الیک فی دوله کریمه تعز بها الاسلام و اهله و تذل بها النفاق و اهله......و ترزقنا بها کرامه الدنیا والاخره، این دعا به زیبایی بر ما کرامت عاقبت بخیری وظیفه‌شناسی وعمل به آن و در خلاصه کلام بندگی را مکشوف می‌سازد».
خداوند درآیه ۱۳۲ بقره می‌فرماید: فلاتموتن الاو انتم مسلمون؛ پس (پیروی کنید و تا گاه جان سپردن الاّ تسلیم رضای خدا نباشید.از این آیه می‌توان فهمید که بنده خوب خدا براستی معرفت به مقام بندگی و افزایش عبادت و با اتصال در این راه به گونه‌ای زندگی می‌کند که همیشه در مقام تسلیم بدرگاه خداست. پس هر لحظه در ارتباط و اتصال بخدا به دور از گناه و در طریق بندگی به مقام تسلیم و عاقبت بخیری رهمنود می‌یابیم.
پس مهمترین اثر روزه توفیق بندگی بامعرفت و آماده‌سازی برای حضور حجت خدا و برقراری حاکمیت الهی است و این حقیقتی است که درسایه ترک گناه و رعایت تقوا و دوری ازمحارم الهی حاصل می‌شود بطوری که در خانواده و با اعضای آن و در محیط اجتماعی، اداری، بازار و......همه جا تلاش می‌کند تا از معصیت دور باشد و به راه بندگی تقرب یابد.
سیر سلوک معنوی این ماه درکنار نماز و ادعیه و اذکار که هم بصورت ظاهری و هم باطنی در عمق وجود ما شکل می‌گیرد، توفیق الگو پذیری از ائمه (ع) و بهره مندی از نظر لطف و مهربانی امام عصر (عج) است که از وجود مقدسش عاجزانه التماس کنیم دعا کند عبادت ما قبول شود تا با امضای حضرتش به کرم الهی مقبول رحمت خدا گردد.
انتهای پیام
