Mga Pagpapakahulugan sa Qur’an at mga Tagapagkahulugan /9 Makhzan al-Irfan; Una at Tanging Pagpapakahuugan ng Buong Qur’an ng Isang Babae
Ang makasaysayang mga bahagi ay nagpapakita na ang mga sesyon ng pagpapakahuugan ng Qur’an ay ginanap sa mga lupain ng Muslim mula pa noong unang mga siglo pagkatapos ng pagdating ng Islam. Ngunit kapag sinusuri natin ang listahan ng mga pagpapakahulugan ng Qur’an na isinulat sa nakalipas na 14 na mga siglo, napag-isipan natin na ang tanging babae na nagsulat ng pagpapakahulugan ng Qur’an ay ang Banu-ye Mujtahedeh Sayyedeh Nusrat Begum Amin al-Tujjar Isfahani, na kilala bilang Banu Amin.
Isinulat niya ang Makhzan al-Irfan fi Tafsir al-Qur’an sa Persiano at sa 15 na mga tomo.
Tungkol sa May-akda
Si Banu Amin (1890-1982) ay isang Mujtahid (naabot ang antas ng Ijtihad na ain siyang pinakamataas na antas ng iskolar sa Fiqh). Napakataas ng kanyang katayuan sa pag-aaral kung kaya't ang dakilang mga iskolar katulad nina Ayatollah Seyed Shahbeddin Mar'ashi Najafi at Allameh Amini ay nakatanggap ng pahintulot mula sa kanya na magsalaysay ng Hadith.
Ang pagsasanay sa maraming mga iskolar, pagtatatag ng seminaryong Islamiko para sa mga kababaihan sa kanyang bayan ng Isfahan, gitnang Iran, pagtatatag ng mataas na paaralan para sa mga babae at pagsusulat ng maraming aklat sa iba't ibang mga larangan ay kabilang sa kanyang mga serbisyo sa Islam at mga Muslim.
Mga Tampok ng Makhzan al-Irfan
Ang Makhzan al-Irfan fi Tafsir al-Qur’an ay itinuturing na kabilang sa komprehensibong mga pagpapakahulugan ng Qur’an. Nag-aalok ito ng pagpapakahuugan ng mga talata sa istilong pagsasalaysay at analitikal. Ang pangunahing diskarte nito ay etikal at mistikal.
Ang pagpapakahulugan ay nagsisimula sa isang paunang salita kung saan binanggit ng may-akda ang kanyang motibasyon sa pagsulat ng pagpapakahuugant ng interprg interpretasyon, ang kabutihan ng Qur’an, Tafsir Bil Ray (isang uri ng Tafsir ng Qur’an na nakabatay sa pangangatwiran at sa tinatawag na 'Ijtihad' kaysa sa batay sa paghahatid ng kaalaman), at iba pang mga isyu na may kaugnayan sa mga agham ng Qur’an.
Sa kanyang pagpapakahulugan, binanggit muna niya ang ilang mga talata at pagkatapos ay sinimulan niyang ipaliwanag ang mga mensahe ng mga talata na may simple at madaling maunawaang wika. Minsan din binabanggit ng may-akda ang mga salita mula kay Mulla Sadra at iba pang mga pilosopo at mga mistiko.
Tungkol sa kanyang layunin ng pagsisimula sa gawain, isinulat niya na sa loob ng ilang panahon ay paulit-ulit niyang iniisip ang tungkol sa pagsulat ng isang maikling pagpapakahulugan ng Qur’an na nakikinabang mula sa mga salita ng Ahl-ul-Bayt (AS) at paggamit ng mga sinulat ng mga naunang tagapagkahulugan hanggang siya sa wakas ay nagsimula sa pamamagitan ng pagsulat ng isang salita-sa-salitang na pagsasalin ng mga talata at nagpapaliwanag ng ilang Ayat al-Muhkamat (malinaw at hindi malabo na mga talata).
Pangingibabaw ng Isang Mistikal na Pananaw sa Makhzan al-Irfan
Gaya ng nabanggit kanina, ang pangunahing pamamaraan sa Makhzan al-Irfan fi Tafsir al-Qur’an ay etikal at pang-edukasyon. Sinisikap ng tagapagkahuugan sa gawaing ito na ituloy ang pagtuturo sa Nafs (sarili) ng tao at akayin iyon palayo sa makamundong mga bagay at ilapit iyon sa Diyos.
Si Banu Amin sa gawaing ito ay nakinabang sa parehong Shia at Sunni na mga pagpapakahuugan ng Qur’an at binanggit ang kanilang mga pananaw. Kabilang sa mga pagpapakahulugan ng Qur’an na kanyang nakinabangan ay ang Tafsir ng Mulla Sadra, Majma al-Bayan, mga pagpapakahuugan ng Qomi, Rawd al-Jinan wa Ruh al-Janan (kilala rin bilang Tafsir Abu al- Futuh), Kashf al-Asrar, Al- Mizan, Al-Burhan, Tafsir al-Baydawi, at Al-Durr Al-Manthur Fi Tafsir Bil-Ma'thur ni al-Suyuti.
Dito at doon, gumamit din siya ng mga pagpapakahulugan ng mga Sahabah at Tabi'in katulad nina Ibn Abbas, Ibn Mas'ud at Ikrima.
