منصور لشکری قوچانی، تهیهکننده سینما، در گفتوگو با خبرنگار ایکنا با بیان اینکه جشنواره فیلم فجر اقدامی جریانساز نیست، اظهار کرد: برخوردها با جشنواره فیلم فجر در کشور به دو شکل است؛ ابتدا گروهی که به دلایل مختلف معتقدند که به هر نحو ممکن باید به برگزاری بهتر این رویداد کمک کرد تا اثرگذاری آن بیشتر شود، اما در مقابل دستهای دیگر هم وجود دارند که بر این باورند جشنواره فجر نباید اثرگذاری چندانی داشته باشد؛ نکته تأسفآور اینجاست که تجربه سیوهفت دوره برگزاری جشنواره فیلم فجر نشان داده گروه دوم بیشتر توانستهاند در اشاعه این تفکر موفق باشند.وی افزود: کماثر بودن جشنواره فیلم فجر را در بحث اکران میتوان مشاهده کرد، زیرا زمانی میتوان جشنواره فجر را جریانساز دانست که نمود بیشتری در اکران فیلمها داشته باشد. در این رویداد عمده آثاری که با استقبال هیئت داوران مواجه میشود در نمایش عمومی چندان هم مورد استقبال قرار نمیگیرند. البته مسئولان قولهایی برای رفع این مشکل دادهاند که بعید میدانم چندان جدی باشد.این تهیهکننده وضعیت حاکم بر اکران را نامناسب دانست و گفت: شرایطی که بر اکران حاکم شده یک نتیجه را در پی دارد، آن هم این است که سینما به سمت تولیدات سطحی و گیشهپسند متمایل شده است، حتی در شرایط موجود فیلمسازانی هم که آثار خوبی در حوزه سینمای اجتماعی داشتهاند به سمت آثار سخیف متمایل شدهاند.
جشنواره فجر حتی جشن سینمای ایران نیست
وی در پاسخ به این پرسش که آیا عنوان جشنواره فجر نشان از نگاه انقلابی این رویداد دارد تصریح کرد: وقتی قادر نیستیم به لحاظ کارکرد فستیوال فجر را جشن سینمای ایران بنامیم، چگونه میتوان این رویداد را انقلابی و ارزشی نامید؟ اگر جشنواره فیلم فجر بخواهد مروج ارزشهای انقلاب باشد، یک خواسته آرمانی است که برای رسیدن به آن باید راهی طولانی طی کرد. پس در قدم اول باید به دنبال ترویج اخلاقیاتی باشیم که در سینمای فعلی متأسفانه وجود ندارد تا در ادامه به اشاعه آموزههای انقلابی نزدیک شویم.
لشکری قوچاتی تأکید کرد: چشمپوشی از کارکرد اخلاقی سینما به نظر عواقبی وسیع دارد و به نوعی تأثیرش را در جامعه هم میتوان مشاهده کرد، زیرا نابسامانیهای اخلاقی امروزی تا حد زیادی نشئتگرفته از کمکارهای بخشهای فرهنگی به ویژه سینماست. البته وقتی از نگرش انقلابی سخن میگوییم، مقصود تنها روایت انقلاب ۵۷ نیست، بلکه انتظار میرود توجه به موضوعاتی چون عدالتطلبی بخشی از گرایشهای انقلابی در سینما را رقم بزند.
اهدای جوایز در جشنواره فجر جهتدار نیست
این فیلمساز در پاسخ به این سؤال که در جشنواره فیلم فجر برخوردهایی که با فیلمها میشود نشئتگرفته از چیست؟ گفت: با وجود اینکه با قاتل اهلی در جشنواره فیلم فجر برخورد مناسبی نشد، باید تأکید کنیم که غرضورزی خاصی در این برخوردها ندیدم، حتی وقتی جشنوارههای بخش خصوصی را هم در نظر بگیرید، متوجه خواهید شد که تغییر چندانی در برگزیدگان وجود ندارد. برای همین نمیتوان اهدای جوایز را مغرضانه دانست.
وی اضافه کرد: درباره داوریها نکتهای را در قالب پیشنهاد به داوران جشنواره فیلم فجر توصیه میکنم و آن این است که بین عدالت و مصلحت همیشه عدالت را انتخاب میکنند، چون در نهایت این تصمیم، مصلحت هم در پی خواهد داشت. موضوع دیگر به انتخابها مربوط میشود. وقتی میخواهیم به آثار مجوز حضور در جشنواره را بدهیم، باید تنوع ژانر را هم در نظر بگیریم. اگر بخواهیم فقط به گونه خاصی بپردازیم، فیلمسازان را تشویق کردهایم که سال آینده در سبک خاصی فیلمسازی کنند. این اقدام در نهایت تنوع ژانر را از بین خواهد برد.
تهیهکننده فیلم «هفت ماهگی» در پاسخ به سؤالی دیگر مبنی بر اینکه بزرگترین معضل امروز سینمای ایران چیست؟ گفت: به نظرم محدود شدن تماشاگران سینما به عدهای خاص بزرگترین ضعف سینماست، زیرا اگر آماری از تماشاگران سینما بگیریم، متوجه خواهیم شد که نهایتاً 10 درصد جامعه مخاطب فیلمهای سینمایی هستند و ۹۰ درصد به حال خود رها شدهاند. بنابراین اگر بتوانیم این مقیاس را حتی به نصف نزدیک کنیم، معتقدم سینمای ما رشد کمی و کیفی محسوسی خواهد داشت.
وی یافتن مقصر را راه حل مناسبی برای بهبود وضعیت سینما توصیف نکرد و گفت: اینکه سینما از سوی چه بخشی به وضعیت فعلی دچار شده چندان اهمیت ندارد، چون در اینگونه مواقع رسم است که یکدیگر را محکوم کنیم یا انگشت اتهام را به سمت دیگران بگیریم؛ در صورتی که اگر منصفانه بخواهیم قضاوت کنیم، تمام افرادی که در حوزه فرهنگ مشغول هستند در به وجود آمدن چنین وضعیتی نقش دارند.
لشکری قوچانی تصریح کرد: یکی از آفتهای سینمای ایران به نظر من عدم تعهد سازنده یا تولیدکننده به موفقیت فیلم در اکران مربوط میشود؛ منظور اینکه وقتی برخی سینماگران، فیلمسازی را فقط امری در راستای اشتغال میدانند، طبیعی است که دلسوزی برای نمایش وجود نداشته باشد. این اتفاق در سینمای جهان وجود ندارد، چون هم تهیهکننده و هم فیلمساز باید پاسخگوی چیزی که میسازند باشند، اما در ایران بسیاری از فیلمهای سفارشی فقط ساخته میشوند، بدون اینکه ضمانتی برای دیده شدنشان باشد.
گفتوگو از داوود کنشلو
انتهای پیام