سخن تاریخی امام حسین(ع) به حاكم مدینه / چرا صلح امام حسن(ع) زمینه‌ساز عاشورا شد

به گزارش ایكنا از فارس، حجت‌الاسلام والمسلمین علی‌رضا حدائق، مدیرعامل بنیاد مهدی موعود(عج) فارس، امروز، 3 شهریور ماه در سلسله مباحث منبرهای مجازی ماه محرم به بررسی سخنان امام حسین(ع) در روز عاشورا پرداخت و بیان کرد: یكی از جملاتی كه اساساً مربوط به نهضت عاشوراست و تاریخ از امام حسین(ع) به یاد دارد، گفتاری است كه آن حضرت به ولید حاكم مدینه فرمود.

وی تصریح کرد: نامه‌ای از یزید به‌ شکل محرمانه به ولید حاكم مدینه رسید. یزید در نامه اشاره كرده بود كه به مجرد رسیدن این نامه از عموم مردم مدینه و مخصوصاً سه نفر از خواص بیعت بگیر و اگر این سه نفر بیعت نكردند، سر بریده آن‌ها را برای من همراه با جواب نامه بفرست. اول حسین‌بن علی، دوم عبدالله‌بن عمر و سوم عبدالله‌بن زبیر. این سه نفر جزو شخصیت‌های نامی عالم اسلام بودند. وقتی نامه به دست ولید رسید، به دنبال مروان حكم فرستاد و اساس حركت امام حسین(ع) نیز از همین‌جا آغاز شد. اینكه گفته می‌شود صلح حسنی زیربنای قیام امام حسین(ع) بود، بدین معنا است که بخش اصلی رقم خوردن عاشورا با تمام عظمت، را امام حسن(ع) تدوین كرد. اگر امام حسن(ع) با معاویه صلح نمی‌كرد و اگر مفاد نامه صلح‌نامه نبود، قیام عاشورا نبود. یكی از بندهای قراردادی كه بین معاویه و امام حسن(ع) بود، این بود كه معاویه تا زمانی كه زنده است، حاكم باشد و به مجرد اینكه مرد، خلافت موروثی در خاندان بنی‌امیه نشود و مسلمانان خلیفه‌ای را انتخاب كنند؛ لذا همین سبب قیام امام حسین(ع) شد. امام نیز حرفشان همین بود كه رهبر مسلمانان را خود مردم انتخاب كنند و خلافت نباید موروثی باشد، به‌همین دلیل تا زمانی كه معاویه زنده بود، امام حسین(ع) به دلیل احترام به عهدنامه و صلح‌نامه امام حسن(ع) قیام نکرد.

حدائق بیان كرد: مروان همان شب به دنبال آن سه شخص كه ذكر شد، فرستاد. وقتی نام به دست عبدالله‌بن زبیر رسید، همان شب از مدینه فرار كرد و به مكه رفت و در خانه خدا نشست و خانه خدا را سپر دفاع خود كرد؛ لذا یزید در سال سوم حكومتش، دستور داد كه مكه و مسجدالحرام را به منجنیق بستند كه دو سوم كعبه خراب شد. وقتی امام حسین(ع) به مكه آمدند و مطلع شدند كه یزید یک عده را مأمور کرده كه امام حسین(ع) را در حال طواف و انجام مناسک به شهادت برسانند، امام برای اینكه حرمت خانه خدا شكسته نشود و باب آدم‌كشی در مسجدالحرام گشوده نشود، حج واجب خود را بدل به عمره كرده و از مكه به سمت عراق حركت كردند یعنی ایشان خانه خدا را سپر خویش قرار ندادند بلكه اولیای الهی خود را سپر دین قرار داده‌اند.

وی با بیان اینكه عبدالله‌بن عمر هم تمارض كرد و خود را به بهانه مریضی، از رفتن به خدمت ولید معاف كرد، تصریح کرد: به سراغ امام حسین(ع) آمدند و گفتند ولید شما را خواسته است. امام به عده‌ای از بنی‌هاشم رو كرد و فرمودند مثل اینكه بنی‌امیه از دنیا رفته و این‌ها می‌خواهند از من بیعت بگیرند. بعضی‌ها گفتند آقا صلاح نیست شما بروید. امام فرمودند نه می‌روم داخل منزل اگر این‌ها قصد شیطنت داشتند، صدایتان می‌زنم و شما به خانه ولید حمله كنید و همین كار را هم كردند و بنی‌هاشم به‌صورت مسلح به اطراف خانه حاكم مدینه آمد. سیدالشهدا(ع) به تنهایی وارد خانه ولید شد. وقتی وارد شدند، دیدند مروان هم نشسته است و ولید نامه را باز كرد و گفت: معاویه از دنیا رفته و یزید خلیفه شده است و از شما می‌خواهد كه بیعت كنید. امام فرمودند: «انا لله و انا الیه راجعون و علی الاسلام السلام؛ فاتحه اسلام خوانده شد؛ اذ قد بلیت الامه براع مثل یزید، اگر یزید بخواهد حاكم شود، دیگر اسلامی در كار نیست». بعد حضرت به ولید رو كردند و فرمودند: «تو نمی‌دانی ما كه هستیم؟ از چه كسی بیعت می‌خواهی؟ از چه كسی برای چه كسی می‌خواهی بیعت بگیری؟ از حسین آن هم برای یزید؟ ما خاندان رسالتیم، ما اهل بیت پیغمبریم. ما خانواده‌ای هستیم كه ملائكه در خانواده‌های ما رفت و آمد می‌كنند. خانه‌های ما محل نزول وحی بوده است. خدا با ما هستی را شروع كرده و با ما هم ختم می‌كند و ما این ویژگی‌ها را داریم».

حدائق با یادآوری اینكه در روایت‌ها آمده است كه اگر در برابر ظلم ظالم سكوت كردید، خدا به ظالم‌تر گرفتارتان می‌كند، بیان کرد: حضرت علی(ع) در دعای كمیل فرمودند: «اللهم اغفرلی الذنوب التی تنزل البلا؛ خدایا ما گناه كردیم و گناهان ما دارد بلا نازل می‌كند». یكی از خطبه‌های امام حسین(ع) هم در بین راه همین بود.

وی با بیان اینكه امام حسین(ع) فرمودند من از پیغمبر شنیدم كه خلافت و حكومت اسلامی بر آل ابوسفیان حرام است، اظهار کرد: امام حسین(ع) چند ویژگی از یزید را نام می‌برد و آن‌ها را برای ولید بیان می‌كند و فرمودند یزید یک انسان شراب‌خوار است و مسلماً قرآن را زیرپا می‌گذارد. تفاوت میان معاویه و یزید زیاد بود ولی هر دو از یك جنس بودند. معاویه انسان متظاهری بود و بسیار به ظاهر اهمیت می‌داد و نمازهای جماعتش تعطیل نمی‌شد و در انظار عمومی شراب نمی‌خورد و بدمستی و توهین به اهل بیت و پیامبر(ص) در ملأ عام نمی‌كرد، حال اینكه ذره‌ای هم اعتقاد به پیامبر(ص) و قرآن نداشت، اما یزید شراب‌خواری بود كه از شراب‌خواری در ملأ عام ابایی نداشت و علناً گناه می‌كرد و بدون هیچ دلیل آدم می‌كشت و جان مردم برایش مهم نبود.

حدائق با بیان اینكه مردم مدینه مالیات بی‌تفاوتی خود را نسبت به امام حسین(ع) پس دادند، تصریح کرد: امام حسین(ع) غریبانه و مظلومانه از مدینه حركت كرد و شبانه هم رفت. تنها 84 نفر از زن و فرزندان ایشان و 30 نفر از بنی‌هاشم همراه امام بودند و 72 نفری كه جزو اصحاب امام هستند، در راه به امام حسین(ع) پیوستند و از كوفه آمدند و از مدینه با آن حضرت نیامدند.

ادامه دارد...