بدعت در دین و قطع رحم، نگرانی‌های پیامبر(ص) برای امت خود بود

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، حجت‌الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی، کارشناس دینی رسانه ملی، در مراسم عزاداری که به مناسبت رحلت پیامبر(ص) و شهادت فرزند بزرگوارش امام حسن مجتبی(ع) امروز، 25 مهرماه، در حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار کرد: مشهور است که پیامبر(ص) سه روز پس از رحلت که مردم دسته دسته برای اقامه نماز بر پیکر مطهرشان می‌آمدند، در اول ماه ربیع‌الاول دفن شدند.

وی ادامه داد: پیامبر اعظم(ص) قبل از رحلت خویش دغدغه‌هایی برای امت خود داشت، این دغدغه به‌خاطر این بود که پیامبر(ص) جنس مردم و مشکلات جامعه را می‌شناخت. حضرت موسی نیز وقتی به میقات رفت، نگران بود و به برادر خود فرمود مراقب باش که مفسدان اعتقادات مردم را خراب نکنند و چهل روز به میقات رفت و وقتی برگشت دید مردم گوساله‌پرست شدند.

این کارشناس مذهبی با بیان اینکه نگرانی طبیعی است، حتی خدا هم گاهی نگران است، تصریح کرد: در آیه 59 سوره مریم خداوند می‌فرماید: «در آینده افرادی می‌آیند که دو مشکل در جامعه ایجاد می‌کنند»، حال ببینید آیا این دو مشکل در جامعه فعلی ما به وجود نیامده است، البته این آیه درباره قوم بنی‌اسرائیل بوده اما پیامبر(ص) فرمود: «این درباره امت من هم هست.»

رفیعی بیان کرد: پیامبر فرمود: «من بعد از خودم نگران چهار چیز هستم، یکی از هوای نفس، منیت و غرور است» که این در همان روز اول رحلت اتفاق افتاد و اولین اتفاق پس از رحلت این بود که خلافت جای امامت آمد در حالی که پیامبر(ص)، 23 سال تلاش کرد که واقعه غدیر تنها یک مورد است. 700 سال خلافت آمد و تا سال 132بنی‌امیه حاکم بودند و تا قرن هفتم بنی‌عباس خلافت را در دست داشتند، در این سال‌ها افرادی چون متوکل، مامون و... می‌گفتند ما جانشین پیامبر(ص) هستیم.

وی تصریح کرد: دومین مورد نگرانی پیامبر(ص) حب‌المال بود، حضرت از ثروت‌اندوزی امت بعد از رحلت خود نگران بود، پس از پیامبر(ص) مسابقه ثروت‌اندوزی بین مردم زیاد شد که نمونه‌های تاریخی آن نیز از جمله ابوموسی اشعری، عبدالرحمان بن عوف و... بیان شده است.

رفیعی اظهار کرد: پیامبر(ص) وقتی به مدینه آمد، قانون اساسی نوشت که در تاریخ نیز وجود دارد به‌عنوان مثال احترام یهود به مسلمان و مسلمان به یهود و... از جمله قوانین پیامبر(ص) در مدینه بود. دومین کار ساخت مسجد و سومین کار آن حضرت، خواندن عقد اخوت بین مسلمانان مدینه بود.

این کارشناس مذهبی رسانه ملی افزود: عقد اخوت یعنی اینکه در امور اقتصادی و ... یار و همراه هم باشند، عبدالرحمان بن عوف نیز با فردی عقد اخوت بست و وقتی فرد از او پرسید چه می‌خواهی تنها از وی راه بازار را پرسید و روزی که از دنیا رفت، شمش‌های طلایش را با تبر تقسیم کرد و این همان فردی بود که در شورای 6 نفره به خلیفه سوم رأی داد.

وی تصریح کرد: این مسابقه زراندوزی بود که بعد از پیامبر(ص) بین امت به راه افتاد، در حالیکه حضرت فرمود: «من بر امتم از فقر نمی‌ترسم؛ چراکه خودم فقیر بودم، من از بی‌برنامگی و ضعف مدیریت می‌ترسم.»

مشکل ما نه فقر و تحریم بلکه سوء مدیریت است

رفیعی گفت: مشکل امروز کشور ما فقر و تحریم نیست، بلکه مشکل اصلی کشور ما بی‌برنامگی، نسنجیده سخن گفتن، سوء مدیریت، ضعف اقتصادی و رها کردن بازار است. امروز بازار در دست چند صد دلال اداره می‌شود و هر طور که بخواهند قیمت‌گذاری می‌کنند، این نهایت ضعف مدیریت در جامعه است.

این کارشناس مذهبی رسانه ملی گفت: مجموعه مسئولان یک کشتی و همه با هم سکاندار هستند، قوه‌قضاییه، مجلس شورای اسلامی و دولت باید به هم کمک کنند. این همه اقتصاددان داریم، دور هم بنشینید و برنامه‌ریزی کنید و بازار را دست خود بگیرید. این از ضعف مسئولان است که نمی‌توانند بازار را به دست بگیرند.

وی اضافه کرد: سومین مورد نگرانی پیامبر(ص) بعد از خود درباره امتش، قطع رحم بود، نگرانی از قطع رفت‌و‌آمدها که این نیز یاری رساندن به اقوام را به فراموشی می‌سپارد و باید گفت صله رحم تنها سلام و علیک نیست، بلکه مدیریت بین خویشان است.

این مدرس حوزه و دانشگاه اظهار کرد: چهارمین مورد که پیامبر(ص) درباره آن بعد از خویش برای امتش نگران بود، ایجاد بدعت در دین بود، بدعت گذاشتن در نماز، وضو، ولایت و ... بعد از حضرت اتفاق افتاد و ایجاد فرق مختلف، از دیگر بدعت‌های به وجود آمده در دین اسلام بعد از پیامبر(ص) بود. متأسفانه این بدعت‌ها امروز نیز وجود دارد، به‌عنوان مثال در همین مشهد، پنج سید خراسانی ادعا کرده‌اند، من سید خراسانی هستم و این‌ها، بر مرکب جهل مردم سوار می‌شوند.

رفیعی با اشاره به علما و مراجع بزرگی چون شیخ کلینی، علامه مجلسی، شیخ بهایی و... گفت: کاری به برخی از افراد ناباب در حوزه طلبگی ندارم، اما بدنه روحانیت و نهاد مرجعیت سالم است، امام حسن عسکری(ع) نیز فرمودند: علما مرزداران دین هستند و لذا ائمه‌اطهار بعد از غیبت دست خود را در دست علما گذاشتند، نه در دست دارویش و صوفیه و فرق انحرافی.