آیتالله محمدعلی مقدس، استاد حوزه علمیه در گفتوگو با ایکنا از اصفهان، درباره رابطه میان اسلام و مسیحیت در طول تاریخ، اظهار کرد: ادیان الهی در اصول و مبانی اختلافی با هم ندارند و تمامی آنها در اعتقاد به توحید، وحی و معاد با هم اشتراک نظر دارند. همه پیامبران، مردم را به یکتاپرستی، اعتقاد به مبدأ و معاد، رعایت عدالت و اخلاق پسندیده دعوت میکردند و خداوند مطابق با اقتضائات هر عصری، شریعت خاصی از طریق پیامبران خود برای مردم میفرستاد. از طرف دیگر، همه ادیان پیروان خود را به ادای نماز، روزه و زکات سفارش کردهاند و اختلافاتی که در این خصوص وجود دارد، به کیفیت انجام این اعمال و صورت عبادات برمیگردد، ولی در اصل موضوع یعنی تواضع و کرنش در برابر خدا و عبادت برای او توافق دارند.
وی افزود: زمانی که پیامبر(ص) به مدینه مهاجرت کرد، یهود و نصاری نیز در این شهر زندگی میکردند، از جمله نصارای نجران که در اطراف مدینه سکونت داشتند و همه آنها از طریق کتاب آسمانی خود میدانستند که پیامبر آخرالزمان به مدینه خواهد آمد. بنابراین، در این شهر ساکن شده بودند تا با حضرت ملاقات کنند. با هجرت پیامبر(ص) به مدینه، برخی از آنها به ایشان ایمان آوردند و برخی نیز بنا به دلایل مختلف این موضوع را نپذیرفتند. نصارای نجران چندین بار خدمت پیامبر(ص) آمدند و پاسخ سؤالات خود را از ایشان دریافت کردند، ولی با اینکه حقیقت برای آنها روشن شده بود، دنبال وقتکشی بودند، تا اینکه آیه مباهله نازل و در نهایت نیز مقرر شد که مسیحیان در ازای پرداخت پول، از امکانات و خدمات حکومت اسلامی استفاده کنند.
این استاد حوزه علمیه بیان کرد: قرآن از یک طرف، یهود و مشرکان را دشمنان اسلام معرفی میکند و از طرف دیگر، معتقد است نصاری بیشترین محبت و دوستی را نسبت به مسلمانان دارند، چون در میان آنها قسیسین و رهبانانی وجود داشتند که اهل تکبر نبودند و حقیقت را پذیرفتند. در طول تاریخ، فراز و نشیبهایی در روابط مسلمانان و مسیحیان وجود داشته است، این روابط گاهی مسالمتآمیز و توأم با توافق بوده، چنانکه مسجد جامع دمشق در اصل کلیسایی بود که با توافق مسلمانان و مسیحیان به مسجد تبدیل شد و اکنون در همین مسجد، محراب حضرت زکریا و حضرت مریم(س) وجود دارد.
وی ادامه داد: زمانی که مسلمانان به اروپا راه پیدا کردند، آثار بسیار زیاد علمی و فرهنگی از خود به یادگار گذاشتند و باعث گرایش به اسلام در میان مسیحیان شدند، ولی بعد از گذشت مدتی، عدهای از مسیحیان متعصب درصدد مبارزه با مسلمانان برآمدند و چون با مخالفت کردن نتوانستند کاری از پیش ببرند، به فکر مبارزه فرهنگی افتادند تا قدرت مقابله را از مسلمانان سلب کنند. در نتیجه، وقتی مسلمانان را به سمت خوشگذرانی و عیاشی سوق دادند، جنگهای صلیبی را به راه انداختند و برخلاف مسلمانان که طبق آموزههای پیامبر(ص)، تلاش میکردند در جنگها به پدیدههای طبیعی آسیب نزنند و به زنان و کودکان کاری نداشته باشند، به هیچ چیز و هیچ کس رحم نکردند.
آیتالله مقدس اضافه کرد: امروز نیز روابط مسلمانان و مسیحیان در مناطق مختلف متفاوت است، بعضاً روابط و زندگی مسالمتآمیزی با یکدیگر دارند؛ مثلاً در لبنان، رئیسجمهور از میان مسیحیان، نخستوزیر از میان اهل سنت و رئیس مجلس از میان شیعیان انتخاب میشود. در کشورهای غربی نیز مردم عادی مشکلی با مسلمانان ندارند، ولی معمولاً حکومتها و بعضی از افراد متعصب اقداماتی انجام میدهند که باعث درگیری میان پیروان ادیان میشود. در میان مسیحیان، افرادی مثل جرج جرداق نیز بودهاند که درباره تاریخ اسلام تحقیقات انجام داده و کتابهایی تألیف کردهاند.
وی در خصوص تفسیرهایی که مسیحیت را دین محبت و اسلام را دین خشونت و جنگطلبی معرفی میکنند، گفت: تمام ادیان الهی، رحمانی هستند، قرآن کریم با «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» آغاز میشود و معتقد است اگر پیامبر(ص) بهواسطه رحمت الهی، مهربان و نرمخو نبود، مردم از اطرافش پراکنده میشدند و ایشان را دارای خلق عظیم معرفی میکند. در سراسر قرآن، همواره از رحمانیت و رحیمیت خداوند صحبت میشود و همه نبردهای پیامبر(ص) نیز یا جنبه دفاعی داشت و یا بهدلیل عهدشکنی طرف مقابل به وجود آمد. پیامبر(ص) در همه این نبردها همواره به مسلمانان سفارش میکرد که به زنان، کودکان و افراد سالخورده کاری نداشته باشند و فقط با آنهایی که میجنگند، مبارزه کنند، درختی را قطع نکنند، کشت و زرعی را از بین نبرند، جایی را آتش نزنند، آب را آلوده نکنند و... . اسلام، قرآن و آموزههای پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) همه دعوت به رحمانیت است. در واقع، همه ادیان الهی به حسن رفتار و اخلاق و رحم و مروت دعوت میکنند و اسلام از همه بیشتر، چون کاملترین دین الهی است. بنابراین، تفسیری که به آن اشاره شد، از جمله ظلمها و بیانصافیها نسبت به ادیان الهی است و باید اقرار کرد که اسلام از نظر رحمانیت، از همه ادیان پیشگام است.
انتهای پیام