عالی‌ترین معارف دینی در دعای عرفه نهفته است
استادیار علوم قرآن و حدیث دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) گفت: عالی‌ترین معارف دینی در دعای عرفه است. انسان مؤمنی که می‌خواهد پا جای پای هاجر و حضرت ابراهیم(ع) بگذارد، باید از تفکر در زندگی خود و اصلاح امور گذشته آغاز کند تا نسبت خود با خدای متعال را درک کند.
داود معماری، استادیار علوم قرآن و حدیث دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، در گفت‌وگو با ایکنا از قزوین، با بیان اینکه عرفه نماد خودشناسی است، اظهار کرد: عالی‌ترین معارف دینی در دعای عرفه است که خودشناسی، هستی‌شناسی و معرفت به ذات حق تعالی را تشریح می‌کند.
وی گفت: در دین اسلام و سایر ادیان برای تشویق بیشتر مردم به تهذیب نفس و عبادت، برخی زمان‌ها و مکان‌ها فضیلت داده شده‌اند تا عبادت و راز و نیاز در آن‌ها از ارزش بیشتری برخوردار باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) ادامه داد: از بُعد مکانی مسجد‌جامع از سایر مساجد افضل است و عبادت در آن از ثواب بیشتری برخوردار است و از بُعد زمان، شب قدر و نیمه شعبان از اوقات پرفضیلت محسوب می‌شوند. ۹ ذی‌الحجه روز عرفه، از روزهای شاخصی است که بر سایر روزها برتری داده شده و عبادت و راز و نیاز در آن بسیار سفارش شده است.
وی گفت: بر حجاج واجب است که از اذان ظهر تا مغرب در صحرای عرفات وقوف با تفکر داشته باشند و با توجه به انجام دعا، راز و نیاز و خواندن دعای روز عرفه امام حسین(ع) بر تهذیب نفس خود بپردازند.
معماری با بیان اینکه واژه عرفه و عرفات از معرفت می‌آید، خاطرنشان کرد: در صحرای عرفات، حج با معرفت و شناخت آغاز می‌شود و در منا انسان با معرفتی که از طریق راز ونیاز و اصلاح امور خود کسب کرده راه را برای رسیدن به آرزو‌های الهی و انسانی خود هموار می‌کند. ادعیه بسیاری با این مضامین در روز عرفه از حضرت رسول(ص) و امام سجاد(ع) وجود دارد اما معروف‌ترین آن دعای امام‌حسین(ع) در این روز است که به اصلی‌ترین معارف دین از خودشناسی تا خداشناسی اشاره کرده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تأکید کرد: در این دعای پرفیض معارف عالی دین همچون هستی‌شناسی و معرفت به ذات، صفات، الوهیت و ربوبیت خداوند تبیین می‌شود. همچنین جایگاه انسان در برابر خداوند، معرفت به اولیای الهی به عنوان الگوهای برتر، عاقبت‌اندیشی برای آخرت و نحوه رفتار مردم با یکدیگر، به مؤمنین آموزش داده شده است.
وی با تأکید بر آموزش مضامین خودشناسی، خداشناسی و دیگر شناسی در دعای عرفه خاطرنشان کرد: خودشناسی یعنی ارتباط با خودِ واقعی و دفع انسان دروغین و فاسدی است که در اثر شرایط ایجاد شده است. خودِ واقعی که روح الهی در آن دمیده و برای رسیدن به قرب الهی آفریده شده تا ارتباط انسان با سرچشمه هستی را حفظ کند.
معماری تصریح کرد: برای دعای عرفه فضائل و برکات فراوانی بر شمرده‌اند اما بهره‌مندی از آن، به اعمال ما در طول زندگی و در زمان‌ها و مکان‌های مختلف بستگی دارد، کسی‌که در سایر ایام آزادانه و بی‌هدف از کارهای ناشایست استقبال می‌کند و روز عرفه با دعا و استغاثه می‌خواهد یک روزه به اصل پاک خود بازگردد در اشتباه است و به مقصدش نخواهد رسید.
عضو هیئت علمی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) در پایان گفت: برای درک روز عرفه و روزها و ساعات پرفضیلت، باید زندگی پیوسته مؤمنانه‌ای را پیشه کنیم و پیرو واقعی اهل بیت(ع) باشیم. گناهان و سرکشی‌های یک سال را با دعای عرفه یا سینه‌زدن و خدمت‌کردن در دستگاه امام حسین(ع) نمی‌توان پاک کرد و یک شبه به سعادت رسید.
انتهای پیام
