به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، مهدی سیمریز، مدیر تولیدات انتشارات آستان قدس رضوی، شامگاه 27 مهرماه، در سومین نشست از سلسله نشستهای هنر و تعارضات اجتماعی با موضوع «نقش مصرف فرهنگی در تحولات اجتماعی ایران معاصر» که در سینما هویزه برگزار شد، اظهار کرد: در دوره ناصرالدین شاه قاجار تحولات فرهنگی بسیاری رخ داده که هنوز هم ثمرات آن در ادبیات ما به عنوان یک محصول، ماندگار شده است، زیرا او به دلیل یک سری گرایشهای فردی خاصی که داشته باعث شده که این گرایشها در نوع حکومتداری او به صورت سلسلهوار در فضای اجتماعی موثر واقع شود و این تأثیر گذاری نیز تا بعدها ادامه پیدا کند.
وی ادامه داد: در واقع او همیشه عادت داشته است که افرادی برای او قصه بخوانند و این قصهها توسط یکی از افرادی که در دربار او بوده است مکتوب میشده و امروزه نیز قصههایی چون امیرارسلان نامدار و حسین کرد شبستری از آن دوران ماندگار شده و تا یکی دو دهه اخیر نیز این داستانها علاقهمندان و کارکردهای ویژه خود را داشته است و امروزه نیز این داستانها کارکردهای دیگری چون پژوهشی و ادبیات داستانی پیدا کرده است.
مدیر تولیدات انتشارات آستان قدس رضوی افزود: در واقع این اخلاق ناصرالدین شاه چنین تاثیر بهسزایی را بر ایجاد یک محصول در ارائه یک سلیقه بر بدنه جامعه داشته است که ما معادل این موضوع را امروزه به شکل دیگری شاهد هستیم.
سیمریز بیان کرد: در واقع بزرگترین حامی ادبیات پس از انقلاب مقام معظم رهبری هستند که ادبیات پس از انقلاب به واسطه ایشان جزو قاطعترین مقولههایی است که توسعه پیدا کرده است و در حال حاضر نیز رهبر معظم انقلاب را میتوان یکی از حرفهای ترین رمانخوانها عنوان کرد.
وی تصریح کرد: اما خوشبختانه و یا متاسفانه در دوره حاضر یک نویسنده زمانیکه بنا دارد داستانی را بنویسد ناخودآگاه و یا خودآگاه این فکر در ذهن او تداعی میشود که آیا میشود رهبر معظم انقلاب برای او تقریض بنویسند و این هدف به دلایل مختلفی از جمله اینکه بخواهد تاییدیه کار خود را از شخص اول مملکت بگیرد تا در نهایت تاثیری بر فروش محصول او بگذارد و موجب شود که کتاب او به چاپهای بعدی برسد، در ذهن او شکل میگیرد و بدون آنکه هدف دیگری را در ذهن خود داشته باشد.
مدیر تولیدات انتشارات آستان قدس رضوی خاطرنشان کرد: بر همین اساس است که امروزه نویسندگان بدون آنکه به این موضوع فکر کنند که نیاز مخاطب در آن کتابی که بنا دارند بنویسند، چیست و بدون آنکه به مصرفکننده اصلی فکر کنند، به نوعی به یک سری مؤلفههای دیگری که به آن اشاره کردم، فکر میکنند که این موضوع نیز خواه ناخواه آن اثری که تولید میکنند را تحتتاثیر قرار میدهد.
سیمریز اظهار کرد: البته که گاهی این فاکتورهایی که استاندارد هستند و در حقیقت باید مورد توجه نویسنده نیز قرار گیرد لازم است، اما این در حالی است که در بسیاری از مواقع نویسندگان سراغ فاکتورهای حاکمیتی که هیچ انطباقی هم با استانداردها ندارد و مورد نیاز و توجه مخاطب و جامعه هم نیست، میروند و همین موضوع است که بخش قابل توجهی از اعتبارات ما به ویژه اعتبارات سازمانی را به خود اختصاص میدهد.
وی اضافه کرد: به عنوان مثال اخیرا با توجه به اتفاقاتی که رخ داده است بسیاری از مراکز به دنبال تولید محصول در این زمینه هستند اما سوال این است که با وجود این اگر تولیدی هم صورت گیرد چطور میتوان آن را به دست صاحبان اصلی آن رساند؟ آیا نباید پیشتر در خصوص این موضوعات فکر و محصولاتی را نیز تولید میکردیم تا امروز بتوانیم ثمره آن را ببینیم؟
مدیر تولیدات انتشارات آستان قدس رضوی خاطرنشان کرد: این در حالی است که باید این موضوع را در نظر داشته باشیم که اگر بنا داریم محصولی را تولید کنیم، این محصول در چنین شرایطی دیگر کاربردی ندارد و حتی اگر محصولی نیز تولید شود، دیگر نمیتواند تاثیرگذار باشد و با این کار به نوعی افراد جریحهدارتر هم میشوند.
سیمریز گفت: بنابراین سؤال این است که ما متولیان امور فرهنگی امروزه در بحث تولید که پیشزمینه مصرف است و ارائه آن محصول که نقطه اتصال این مبحث است، چه کردهایم؟ از این به بعد برای چهل ساله بعدی باید چه کنیم؟
انتهای پیام