آقاقربان و هاجرخانم؛ قدیمی‌ترین معلمان قرآن بجنورد

به گزارش خبرنگار اعزامی ایکنا به بجنورد، برگزاری رویدادهای فرهنگی و قرآنی صرف نظر از برنامه‌ریزی و بخش‌هایی که برای آن در نظر گرفته می‌شود، گاه زمینه‌ای را فراهم می‌آورد برای رخدادهای غیرمترقبه و غیرقابل انتظار که همچون پدیده‌ای در دل حوادث و اتفاقات آن رویداد، بروز می‌کند و تبدیل به یک اتفاق بی‌نظیر می‌شود.

چهل و ششمین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم که هم‌اکنون در بجنورد و در پی استقبال پُرشور مردم این شهر و سایر شهرستان‌های استان خراسان شمالی در حال برگزاری است نیز از این قاعده مستثنی نبوده و نیست.

نمونه بارز آن را شاهد بودیم؛ حضور مردی سالخورده از اهالی این شهر در محل برگزاری مسابقات؛ انسانی شیفته قرآن همچون سایر مردمان این شهر که اکنون وارد دهمین دهه از زندگی خود شده است.

قربان یزدان‌پناه با مجلد قرآنی با چاپ قدیمی که میراث خانوادگی است، وارد محوطه برگزاری مسابقات می‌شود. این حضور بهانه‌ای است که دقایقی با او هم‌نشین شده و پای صحبت‌هایش بنشینیم.

دلتنگ همسرش است، همسری که سه سال پیش او را از دست داده است؛ هاجر پورنامدار که خود معلم قرآن بوده و در زمان حیات، بچه‌های شهر و روستا را به دور خود جمع می‌کرد. او تا پیش از فوت بیش از 100 کودک و نوجوان را قرآن آموخت.

قربان پزدان‌پناه سال 24، تصدیق ششم ابتدایی‌اش را گرفته است و خودش می‌گوید که به تشویق پدر که نه، بلکه تنبیه او، آن هم با نواخته شدن سیلی محکمی به گوشش نواخته، پای در راه آموختن قرآن گذاشته است، اما با لبخند از شیوه پدر یاد می‌کند.

معلم قرآن او در ابتدا پدر نابینایش بوده و بعد مردی به نام آقای زهرایی و حالا نزدیک به هشتاد سالی است که قربان، روزی نیم تا یک جزء از قرآن را تحت هر شرایطی می‌خواند آن هم با صوتی به قول خودش نه آنچنان گیرا و گوش‌نواز که البته زمانی که قرآن می‌خواند، سوز صدایش، همه را مجذوب خود می‌کند. صدایش را بشنوید! خود به این امر اذعان می‌کنید. البته او شک دارد که کلمات را درست بخواند، چون عینک به همراه ندارد. او ساده و بی‌آلایش قرآن می‌خواند.

اما توصیه او به جوانان و کم‌سن و سال‌ها که تا می‌توانند قرآن بخوانند همچنانکه خودش در این امر که اعتقاد دارد، فرمایش و توصیه معصوم(ع) است، ابرام داشته و پای می‌فشارد.