به گزارش ایکنا، مراسم یادبود اربعین رحلت شادروان استاد ابوالقاسم حسینجانی، نویسنده و مترجم و شاعر، شامگاه جمعه دوم دی در گروه بینالمللی هندیران به صورت مجازی برگزار شد.
در ابتدای این مراسم سیدسلمان صفوی؛ رئیس آکادمی مطالعات لندن طی پیامی ضمن تسلیت رحلت مرحوم استاد حسینجانی، او را شاعری فهمیم، آگاه، دردمند و محب اهل بیت(ع) نامید و گفت: استاد حسینجانی به سرای باقی پرواز کرد اما اشعار زیبایش همچنان چراغ راه اهل حق و حقیقت این محنتکده است.
نامی برازنده
محمدجواد محبت؛ شاعر پیشکسوت اهل بیت(ع) نیز پس از ایراد پیام تسلیت گفت: استاد حسینجانی که نام فامیل ایشان به حق برازنده وجودشان بود، یکی از خوبانِ خوشاندیشه شعر و ادبیات معاصر بود، که آثارش در حافظه عامه مانا است.
وی با اشاره به اینکه استاد حسینجانی را از سالهای دور میشناختم و دوست میداشتم، اضافه کرد: انسانی خوب و اخلاقمدار بود و زبان شعرش استوار و صمیمی و ذهنش دقیق و فصیح بود. کارها و کتابهایش هرکدام در ادبیات عاشورایی آيينی سرلوحهای برای سیر در معنا است.
یوسفعلی میرشکاک، شاعر بعدی بود که نوشتهای در سوگ این سعید فقید به شرح زیر ارائه کرد:
«درچه یلدایی اربعینت برگزار میشود شاعر!
بی غل و غش بودی، شعرت گواهی میدهد و گواهی میدهد این هیچکس که چون گفته بودی
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
صله شعرت آزمون شهادت است، آن هم سواره و در کربلا.....کنتم امواتا فاحیاکم ثم یمیتکم ثم یحییکم ثم یمیتکم ثم الیه ترجعون.
امیدوارم نه فقط آزمونت به پیروزی بیانجامد، بلکه... بیش از این نمیگویم به حرمت نامت که وام شده بود از کنیه آن که گفت:
حسین منی و انا من حسین
...حالا که به آرزویت رسیدهای دلم میخواهد ملکوت نامت را افشا کنم، اما به عزت خلیفهات ناصرعلی میسپارم این راز را بدان امید که یاران پاسبان دل خود و نام خود باشند.
یاعلی مدد است دم به دم اول و آخر یار»
رضا عبدالهی، شاعر، پژوهشگر و ترانهسرای پیشکسوت کشور و از دوستان و یاران قدیمی مرحوم استاد حسینجانی هم طی سخنانی عنوان کرد: زندهیاد ابوالقاسم حسینجانی از سلاله ریشه و از تبار ادب و اندیشه، شاعر، نویسنده و مترجم نامآور و صاحب اثر فناناپذیر «کربلا منتظر ماست بیا تا برویم» بود.
وی ادامه داد: سالهای متمادی افتخار همکاری با او در شرکت مخابرات ایران را داشتم. افتخار حضور او را در محفل ادبی را تجربه کرده و از کلام و آثار دلنشین و گرانبهایش بهره میبردیم و در شبهای شعر و کنگره ادبی شرکت مخابرات در کنار زندهیاد حسینجانی از حال و هوای خوب ادب برخوردار بودیم.
عبدالهی در ادامه استاد حسینجانی را در امر ادب و پژوهش بسیار ساعی و جدی خواند و اضافه کرد: زندهیاد حسینجانی کتابهای بسیاری را تألیف و روانه بازار فرهنگ و ادب کرد. یکی از صفات بارز او این بود که به شدت از تملقگویی و چاپلوسی دوری میجست و نکاتی را که ضروری میدانست بیپرده و آشکار بر زبان می آورد و هیچگاه از صحنه و گستره ادب خارج نمیشد.
وی با تاکید بر اینکه مرحوم حسینجانی به خاندان ائمه منزه و منقه عشق میورزید، اضافه کرد: علاقه ویژهای به حضرت سیدالشهدا(ع) داشت. زبانش پیوسته آمیزه به مدح و توصیف عاشورا بود و در سرودن مرثیت ایثار، مروت، فتوت و جوانمردانگی امام حسین(ع) اهتمام میورزید.
عبدالهی تصریح کرد: تألیف کتب «حسین؛ احیاگر آدم» و «جغرافیای رازها» بیانگر ارادت زندهیاد حسینجانی به این خاندان عزیز و گرانبها است.
سید حکیم بینش، شاعر پارسیزبان افغانستان هم ضمن بیان اینکه شعر استاد فقید، ابوالقاسم حسینجانی را دوست دارم، عنوان کرد: حرفهایی از دل برآمده و با تمام سادگی و پیرایگی عمیق هستند. بیشتر اشعار آیینی ایشان را خواندهام و غرق صمیمیت بیت بیت اشعارش شدهام.
وی با اشاره به اینکه بعضی از ابیات استاد حسینجانی سخت آدم را غافلگیر میکند، افزود: در اوج زیبایی ساده و به دور از تکلف هستند. در عین حال که بیان و زبان طراوت و حلاوت دارند، ساده و زیبا هستند و حرفهای دلت را در آن میبینی. حکیمانه بودن کلام هم گاه میطلبد که بعضی از ابیات زود بر سر زبانها بیفتد و حتی مثل شود. مثلا این بیت زیبا
«برو، ای عقل! خانهات آباد
هر که دیوانه نیست، از ما نیست»
بینش، شعر استاد حسینجانی را هویت اشعار آیینی ما خواند و گفت: چند تا از اشعار ایشان بر سر زبانها افتاده و همه شعر معروف و خاطرهانگیز «جاده و اسب مهیاست» او را با صدای زیبای صادق آهنگران شنیدهایم که خاطرات بسیاری را زنده میکند.
او ادامه داد: من شاید در نوجوانی این شعر با نوای گرم آهنگران زمزمه میکردم و محو عبارات شاعرانه و بیان صمیمانه و خالصانه شاعر میشدم. شعر دیگر استاد حسینجانی که با این مطلع آغاز میشود «کنار دل و دست و دریا اباالفضل/ تو را دیدهام بارها یا اباالفضل» اخلاص و پیوند عمیق قلبی استاد را با علمدار رشید کربلا به تصویر میکشد. بعضی فکر میکنند، شعری که در هیأتها خوانده میشود باید جنبههای شاعرانگی نداشته باشد و یا خیلی صریح و بیپرده باشد، در حالی که اشعار استاد حسینجانی این را گوشزد میکند که شعر هیأت هم میتواند شعر فاخر باشد.
سید حکیم در پایان بیان کرد: با رفتن استاد حسینجانی یکی از ستارگان پر فروغ ادبیات آیینی ما خاموش شد. ستارهای که از درخشانترینها بود و دربارهاش میتوان گفت: «از شمار دو چشم یک تن کم/ و ز شمار خرد هزاران بیش»
برای همه رفتنش سخت بود. شعر آیینی ما یکی از ارکانش را از دست داده است.
در ادامه شوجان پرویز، شاعر پارسیزبان از داکای بنگلادش ضمن اظهار تأسف و بیان تسلیت، عنوان کرد: استاد ابوالقاسم حسینجانی یکی از مشهورترین شاعران در حوزه ادبیات عاشورایی است. وی نویسنده و مترجم هم بود و در مراسم مرتبط با شعر، نقد ادبی نیز حضوری فعال داشت و شهرت او بیشتر بهعنوان یک چهره ادبی در زمینه شعر، نویسندگی، مترجمی و تدریس است.
رضا اسماعیلی، شاعر و پژوهشگر و از دوستان مرحوم استاد حسینجانی و از جمله سخنرانان این مراسم هم طی سخنانی عنوان کرد: زندهیاد حسینجانی علاوه بر اینکه یکی از شاعران توانمند معاصر بود، نامش به عنوان یک پژوهشگر صاحب اندیشه و یک انسان و مسلمان دغدغهمند در ادبیات انقلاب به ثبت رسیده و این مطلب به استناد آثار ارزشمندی است که از آن عزیز به یادگار مانده، آثار قلمی که حاصل تراوشات فکری آن عزیز بزرگوار است.
وی تصریح کرد: من در طول سالهایی که با آقای حسینجانی حشر و نشر و افتخار آشنایی داشتم، علاوه بر اینکه برادری عزیز و دوستی صادق بود، انسانی بود که به کرامتهای انسانی و احیای آن میاندیشید. هدف او در حوزه آموزههای اصیل دینی این بود که تا جایی که در توان و بضاعتش هست، در مسیر ترویج آموزشهای اصیل دینی و قرآنی گام بردارد و در مسیر خرافهزدایی از اسلام تلاش فراوانی میکرد و سعی داشت از اسلام ناب محمدی رونمایی کند.
اسماعیلی در بخش دیگر سخنان خود عنوان کرد: علاوه بر اینکه ما استاد حسینجانی را با غزل معروف «جاده و اسب مهیاست، بیا تا برویم» -که یک غزل عاشورایی بسیار عمیق و قابل تأمل است-میشناسیم؛ کتابهای فراوانی در حوزه معارف دینی و نثر عاشورایی از او به جای مانده که مطالعه این آثار ارزشمند یادگار بسیار گرانقدری برای نسل امروز است.
کاظم جیرودی دیگر شاعر و ادیب پیشکسوت نیز ضمن گرامیداشت یاد و خاطره مرحوم حسینجانی گفت: هیچوقت چهره خندان او را که سرشار از مهر و عاطفه و ادب بود، فراموش نمیکنم. استاد حسینجانی مظهر ادب و متانت بود. وقتی غزل معروف «کربلا منتظر ماست بیا تا برویم» او سر زبانها افتاد به استقبال آن رفتم وبرای ماه مبارک رمضان این غزل را سرودم:
«وقت مهمانی گلهاست، چرا ما نرویم؟
در چمن ولوله برپاست، چرا ما نرویم؟
سبزه رویید و بهار آمد و گلها وا شد
آسمان غرق تماشاست، چرا ما نرویم؟
به ضیافتکدهی عشق تو را میخوانند
مرکب و جاده مهیاست، چرا ما نرویم؟
گر بیایی به خدا خوش گذرد باور کن
دعوت از جانب مولاست چرا ما نرویم؟»
در ادامه سید مسعود علوی، نو سروده خود به نام «بغض پنهان» را در سوگ شادروان استاد ابوالقاسم حسینجانی خواند:
«گر چه جان را شاعری تقدیم جانان کرده است
عطر یادش تا ابد جا در دل و جان کرده است
دائماً می نالد این دل ور دمی خاموش بود
ناله اش را بهت او در بغض پنهان کرده است
در غم فِقدان او آسوده دیگر نیستم
سینه ام را تا ابد هجرش پریشان کرده است
وسعت دنیا برای روح و جانم تنگ شد
لحظه ها دنیای بی او را چو زندان کرده است
حالیا او در کنار آفتاب کربلاست
بی گمان این لطف را دادار سبحان کرده است
بار دیگر بر حسین(ع) و داغهایش نوحه خوان
او تو را در جنت فردوس مهمان کرده است
باز ای دردانه شاعر سینهی مسعود را
اربعین کوچ غمبار تو نالان کرده است
قلب من افروخته است و سینه ی من سوخته
داغ هجرش آتشی در خرمن جان کرده است»
نغمه مستشارنظامی، دیگر شاعر حاضر هم استاد ابوالقاسم حسینجانی را شجره طیبه شعر متعهد خواند و گفت: استاد ابوالقاسم حسینجانی؛ ریشه تناور شجره طیبه شعر متعهد بود، شاعری که قلمش ریشه در ایمان و تعهد و اعتقاد داشت؛ از دل مینوشت و بر دل مینشست؛ این شجره طیبه درخت تنومندی است که شعر انقلاب را مدیون خود کرده است.
در این مراسم شاعران، پژوهشگران و خوشنویسان از جمله علیرضا قزوه، سید سلمان صفوی، یوسفعلی میرشکاک، محمدجواد محبت، ایرج قنبری، رضا اسماعیلی، رضا عبدالهی، کاظم جیرودی، سید مسعود علوی، عزیز آذینفرد، نغمه مستشارنظامی، سید حکیم بینش، محمدمهدی عبدالهی، حمیده پارسافر، فاطمه ناظری، شوجان پرویز، آرمان حبیب، علیرضا معینی، و ... یاد و خاطره شاعر شعر مشهور «کربلا منتظر ماست بیا تا برویم» را گرامی داشتند.
انتهای پیام