مجوز برگزاری کنگره بین‌المللی فلسفه را گرفته‌ایم / مروری بر وضعیت موسسه حکمت و فلسفه
غلامرضا اعوانی بیان کرد: از دولت اجازه برگزاری کنگره بین‌المللی فلسفه را گرفتیم. دو سال قبل نیز بیست‌وچهارمین کنگره جهانی فلسفه در پکن برگزار شد که هشت هزار نفر مقاله خواندند.
به گزارش ایکنا، شب چهل و هفتمین سالگرد تأسیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، امشب، 14 دی‌ماه، با سخنرانی سیدحسین نصر، استاد دانشگاه جرج واشنگتن، شهرام پازوکی، عضو هیئت علمی موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، غلامرضا ذکیانی، رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران و غلامرضا اعوانی، چهره ماندگار فلسفه و رئیس اسبق موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران به صورت مجازی برگزار شد. در ادامه متن صحبت‌های غلامرضا اعوانی را می‌خوانید؛
حدود دوازده نفر بودیم که بورس تحصیلی برای دانشگاه بیروت گرفتیم و از کشورهای مختلف به این دانشگاه می‌آمدند. بیروت از لحاظ فرهنگی نیز بسیار مهم بود و انتشارات و کتابخانه مهمی هم داشت و بیشترین استفاده را از آنجا کرد. در نتیجه منجر به این شد که به فلسفه علاقه‌مند شدم. وقتی افلاطون و شاهکارهای فلسفه را تدریس می‌کردند، بسیار علاقه‌مند شدم و از کتابخانه عربی و انگلیسی دانشگاه استفاده می‌کردم. دکتر نصر یک سال آنجا دعوت بود و هجده سخنرانی ترتیب داد که شش سخنرانی چاپ شده است که این کتاب، پرفروش‌ترین کتاب بود. همچنین درس‌های نیز در علوم اسلامی، فلسفه اسلامی و ملاصدرا با ایشان گرفتم و بعد هم به ایران آمدم.
در دانشگاه تهران ثبت نام کردم و قبول شدم و ایشان آن زمان چندان من را نمی‌شناخت. در دانشگاه تهران نیز بیشتر فلسفه غرب را تدریس می‌کردند و تأکید روی همین بود و در آن زمان، استاد ایزوتسو به ایران می‌آمد و چیتیک نیز در ایران بود و به من گفت در کلاس ایزوتسو شرکت کنیم که فصوص‌الحکم درس می‌داد. چیتیک، من و همسر آقای چیتیک از سال 47 تا 52 با ایشان بودیم که انجمن تأسیس شد.
استفاده‌هایی که از موسسه حکمت و فلسفه کردم
ما از این انجمن استفاده‌های بسیاری کردیم. درس فصوص را به صوت کامل خواندیم که اساتید بزرگی مثل کربن و ... حضور داشتند. بعد از انقلاب نیز مرحوم بروجردی، داماد امام خمینی در دانشگاه بهشتی درس می‌داد و گفت اینجا را اداره کنید. کار ما اینجا بود و مرتب در این موسسه حضور داشتم و حتی تا ساعت 9 یا 10 شب هم اینجا بودم. یک سلسله سخنرانی‌ها را در اینجا ترتیب دادیم که حول مباحثات فلسفی بود که در قرن دوم و سوم در ری بوده است که در آنجا صاحب کتاب اعلام‌النبوه و رازی فیلسوف مناظره داشتند که کتاب را چاپ کردیم. در اصل حاصل مناظراتی بود که در ری انجام شده بود و بیست سال این سخنرانی‌ها در روزهای پنجشنبه برگزار می‌کردیم و در ضمن آن نیز سمینارهای مختلفی برگزار شد و استادان از کشورهای دیگر به صورت رایگان می‌آمدند و سخنرانی می‌کردند.
در سال 1370، این موسسه تبدیل به پژوهشکده حکمت و ادیان با سه رشته شد که شش دوره دانشجوی فوق لیسانس گرفتیم و امکانات را در اختیار آنها می‌گذاشتیم که دانشجویان خیلی خوبی تربیت شدند. در سال 1380 اینجا تبدیل به موسسه و از پژوهشگاه جدا شد که 80 میلیون هم بودجه داشتیم و یک بودجه خوبی گرفتیم که تبدیل به این موسسه شد و شش گرایش داشتیم که عبارت از فلسفه اسلامی، فلسفه غرب، عرفان و ادیان، کلام، منطق و فلسفه علم بود. ما دکتری پژوهشی را به راه انداختیم و امکانات زیادی نیز در اختیار دانشجو قرار می‌دادیم. وقتی اینجا را تحویل گرفتیم، پنج هزار جلد کتاب داشتیم و کتاب‌های دیگری نیز تهیه کردیم و همچنین فارغ‌التحصیلان رشته دکتری را داشتیم و از اساتید دیگر نیز دعوت می‌کردیم و برای هر کاری نیز با اساتید مشورت داشتیم.
اینجا برای خودش یک حیثیت علمی داشت و از این‌رو مرکز اساتید داشتین که افرادی مانند دکتر موحد و ... به اینجا می‌آمدند و استاد خرمشاهی نیز مدت‌ها درس می‌دادند و سپس دکتر عالیخانی، معصومی و یوسف‌ثانی به اینجا آمدند، اما برخی از اینها به تدریج رفتند و بازنشست شدند. اما در رشته بین‌الملل نیز بسیار کار کردیم، مثلا با آکادمی مسکو یک سالنامه به نام اشراق استخراج کردیم و رئیس آنجا به اینجا می‌آمد و یک سالنامه را هم با قزاقستان داشتیم. در خارج از کشور اساتیدی که در مورد فلسفه، کلام و ... کار می‌کنند دست بالا هستند، اما پول چاپ کتاب نداشتند و ما چاپ می‌کردیم و استاد می‌فرستادیم تا فلسفه اسلامی را در خارج معرفی کنیم.
موسسه حکمت و فلسفه و برگزاری همایش‌های بین‌المللی
همایش‌های بین‌المللی را هم برگزار می‌کردیم، چون این کارها را دانشگاه انجام نمی‌دهد و ایران با کشورهای اسلامی دیگر، زمین تا آسمان از لحاظ فلسفه فرق دارد و تنها کشوری که در جهان اسلام دارای سابقه حکمت و فلسفه است، ایران است. برای مثال در مالزی اصلا فلسفه ندارند و فلسفه اسلامی را از دیدگاه شرق‌شناسان جدید بررسی می‌کنند، اما ایران یک سابقه ممتدی در فلسفه دارد و همه بزرگان، ایرانی هستند. بنابراین جا داشت که ما به این کار برسیم. برگزاری همایش‌های بین‌المللی را در دستور کار قرار دادیم و در جاهایی که این همایش‌ها برگزار می‌شد، ما دخالت داشتیم و بیش از دویست استاد خارجی در کنگره ملاصدرا به ایران آمدند و از فرهنگ و فلسفه ایران تعجب کردند.
تنها جایی که در ایران همایش مولانا برگزار کرد، اینجا بود. در ترکیه، افغانستان و... این همایش برگزار شده بود، اما ما یک نسخه خطی داشتیم که چاپ کردیم و فروختیم و با شکوه‌ترین کنگره مولانا را در سالن اجلاس سران برگزار کردیم. همایش روز جهانی فلسفه را نیز داشتیم. همچنین ما اینجا را به عنوان انجمن فلسفه، عضو فدراسیون بین‌المللی انجمن‌ها و موسسات فلسفی جهان کردیم که 120 سال سابقه دارد و پنج سال یکبار، کنگره جهانی دارد.
از دولت اجازه برگزاری کنگره بین‌المللی فلسفه را گرفتیم، اما چون رقابت زیاد بود، نوبت به ما نرسید. اما اکنون تصویب شده است. دو سال قبل نیز بیست‌وچهارمین کنگره جهانی فلسفه در پکن برگزار شد که هشت هزار نفر مقاله خواندند. بنده عضو هیئت مدیره فدراسیون بین‌المللی انجمن‌ها و موسسات فلسفی جهان هستم و علاوه بر این، انجمن فلسفه را نیز عضو آن کردم و یک انجمن بین‌المللی فلسفه اسلامی را تاسیس کردم. آنجا بخشی به نام فلسفه اسلامی دارد که ریاستش با من است و روی این مسئله، دو سال کار کردیم.
انتهای پیام
